Mooie schrijfstijl, saai verhaal.

Iedere keer als ik aan een boek van Patrick Modiano begin hoop ik er in te vinden wat zoveel andere lezers in zijn boeken zien: een mooie schrijfstijl, mysterieuze personages, interessante plotwendingen... Echter, ik zie het niet. Dat zijn schrijfstijl mooi is, staat buiten kijf, maar de manier waarop het verhaal zich ontwikkelt kan mij niet bekoren. Normaal gesproken houd ik van een zekere trage saaiheid in een verhaal, maar in de boeken van Modiano roept dat bij mij meer ergernis op dat liefde. Helaas geldt dat ook voor dit boek.