Lezersrecensie
'Post voor mevrouw Bromley' lees je in één ruk uit
Post voor mevrouw Bromley is een oorlogsroman geschreven door Stefan Brijs in 2011. Brijs, geboren in 1969, is vooral bekend door zijn boek De engelenmaker. Post voor mevrouw Bromley vertelt het verhaal van twee vrienden, John en Martin, tijdens de eerste wereldoorlog.
Het hoofdpersonage van het boek is John Patterson, de zoon van een postbode en zijn moeder die al lang overleden is. Als hij niet met zijn neus in de boeken zit, is hij op bezoek bij de familie Bromley. Al in het begin van de oorlog, in 1914, schrijven verschillende jongemannen zich in om te gaan vechten. Martin Bromley, de beste vriend van John Patterson, probeert hem te overtuigen om mee in het leger te gaan. John ziet dit niet zitten, dus gaat Martin alleen. Deze is eigenlijk te jong, maar door de identiteit van zijn overleden broer over te nemen, geraakt hij toch in het leger. John vindt het moeilijk dat iedereen hem een lafaard noemt omdat hij niet wil vechten. ‘Wees een man en vecht! Uw land heeft u nodig!’ (Brijs, 2011, p. 78) Uiteindelijk geeft hij toch toe en vertrekt hij naar de oorlog.
Post voor mevrouw Bromley telt 510 bladzijden, maar de vlotte schrijfstijl zorgt ervoor dat je het in één ruk kan uitlezen. Stefan Brijs gebruikt zeer mooie woorden om te vertellen wat er allemaal met John en Martin gebeurt. Het boek is verdeeld in twee delen: Het thuisfront en Het westfront. Het eerste deel van het boek is soms wel langdradig door de vele informatie die gegeven wordt. In dit deel komen af en toe flashbacks over het verleden van de ouders van John voor. Het tweede deel leest vlotter doordat er meer actie in voorkomt.
De personages in het boek spraken me niet echt aan. Het was moeilijk om me in te leven in John omdat ik me er vaak aan ergerde dat hij weinig respect had voor zijn vader. Ook was hij een enorme lafaard. Dat hij niet naar de oorlog wou gaan, is te begrijpen, maar ook op vele andere momenten maakte hij laffe beslissingen. In het tweede deel veranderde hij en werd hij dapperder waardoor ik hem leuker begon te vinden.
Ook in Martin kon ik me moeilijk inleven. Het was wel eens leuk om te lezen over hoofdpersonages die allebei geen helden zijn. Hierdoor lijken ze realistischer. William, de vriend van Martin aan de universiteit, is helemaal geen fan van de oorlog. Hij schrijft een negatief pamflet over de Engelsen en geeft zo commentaar op alle propaganda. Dat de vrienden van John een verschillende mening hebben, maakt het verhaal interessanter om te lezen.
De titel van het boek is zeer goed gekozen. Hij kan naar verschillende fragmenten uit het boek verwijzen. Meneer Bromley en Martin gaan allebei vrijwillig meevechten in de oorlog. Mevrouw Bromley wacht intussen vol spanning op nieuwe brieven van hen. Wanneer John in het leger zit, schrijft ook hij vele brieven naar mevrouw Bromley. Later begint hij zelfs in naam van Martin naar haar te schrijven.
Post voor mevrouw Bromley is dus zeker aan te raden voor mensen die houden van oorlogsverhalen. Je mag je wel niet laten afschrikken door de omvang van het boek, deze maakt helemaal niet uit omdat het verhaal zo vlot leest. De minpunten van het verhaal zijn de personages en de vele beschrijvingen in het eerste deel van het verhaal. Toch verdient Post voor mevrouw Bromley zeker drie of vier sterren.
Het hoofdpersonage van het boek is John Patterson, de zoon van een postbode en zijn moeder die al lang overleden is. Als hij niet met zijn neus in de boeken zit, is hij op bezoek bij de familie Bromley. Al in het begin van de oorlog, in 1914, schrijven verschillende jongemannen zich in om te gaan vechten. Martin Bromley, de beste vriend van John Patterson, probeert hem te overtuigen om mee in het leger te gaan. John ziet dit niet zitten, dus gaat Martin alleen. Deze is eigenlijk te jong, maar door de identiteit van zijn overleden broer over te nemen, geraakt hij toch in het leger. John vindt het moeilijk dat iedereen hem een lafaard noemt omdat hij niet wil vechten. ‘Wees een man en vecht! Uw land heeft u nodig!’ (Brijs, 2011, p. 78) Uiteindelijk geeft hij toch toe en vertrekt hij naar de oorlog.
Post voor mevrouw Bromley telt 510 bladzijden, maar de vlotte schrijfstijl zorgt ervoor dat je het in één ruk kan uitlezen. Stefan Brijs gebruikt zeer mooie woorden om te vertellen wat er allemaal met John en Martin gebeurt. Het boek is verdeeld in twee delen: Het thuisfront en Het westfront. Het eerste deel van het boek is soms wel langdradig door de vele informatie die gegeven wordt. In dit deel komen af en toe flashbacks over het verleden van de ouders van John voor. Het tweede deel leest vlotter doordat er meer actie in voorkomt.
De personages in het boek spraken me niet echt aan. Het was moeilijk om me in te leven in John omdat ik me er vaak aan ergerde dat hij weinig respect had voor zijn vader. Ook was hij een enorme lafaard. Dat hij niet naar de oorlog wou gaan, is te begrijpen, maar ook op vele andere momenten maakte hij laffe beslissingen. In het tweede deel veranderde hij en werd hij dapperder waardoor ik hem leuker begon te vinden.
Ook in Martin kon ik me moeilijk inleven. Het was wel eens leuk om te lezen over hoofdpersonages die allebei geen helden zijn. Hierdoor lijken ze realistischer. William, de vriend van Martin aan de universiteit, is helemaal geen fan van de oorlog. Hij schrijft een negatief pamflet over de Engelsen en geeft zo commentaar op alle propaganda. Dat de vrienden van John een verschillende mening hebben, maakt het verhaal interessanter om te lezen.
De titel van het boek is zeer goed gekozen. Hij kan naar verschillende fragmenten uit het boek verwijzen. Meneer Bromley en Martin gaan allebei vrijwillig meevechten in de oorlog. Mevrouw Bromley wacht intussen vol spanning op nieuwe brieven van hen. Wanneer John in het leger zit, schrijft ook hij vele brieven naar mevrouw Bromley. Later begint hij zelfs in naam van Martin naar haar te schrijven.
Post voor mevrouw Bromley is dus zeker aan te raden voor mensen die houden van oorlogsverhalen. Je mag je wel niet laten afschrikken door de omvang van het boek, deze maakt helemaal niet uit omdat het verhaal zo vlot leest. De minpunten van het verhaal zijn de personages en de vele beschrijvingen in het eerste deel van het verhaal. Toch verdient Post voor mevrouw Bromley zeker drie of vier sterren.
3
Reageer op deze recensie