Honderd pagina's

Het boek grossiert in juweeltjes, zinnen die het metafoor ontstijgen doordat je de betekenis moet voelen in plaats van begrijpen: 'Mijn hart klopte langzaam, moeizaam, vol grind of schroot'. Dit gegeven maakt het de moeite waard om te blijven lezen, want de eerste ongeveer 100 pagina's komen langzaam op gang. Her verhaal van Benjamin verteld vanuit de ik-persoon is chaotisch waarbij zijn trauma centraal staat. Het is een zoektocht naar het waarom van zijn verdriet en omgaan met het verlies van zijn zus dat onherroepelijk leidt tot zijn eigen verlies in het hier en nu. Gelukkig veranderd dat landschap in de tweede helft van het boek. De onderliggende spanning, een geheim dat alle levens beïnvloed, eist langzaam maar zeker z'n plek op de voorgrond. De ontmaskering van het plot komt in een bijzondere wending dat er plots is en dan moet je een paar keer teruglezen om er zeker van te zijn dat wat je leest er ook echt staat, want geloven doe je het niet direct.