In geen tijden heb ik zo’n spannend boek gelezen als Het Bernini mysterie. Ondanks de omvang (460 pagina’s) heb ik het boek in één adem uitgelezen. De plot dendert namelijk razendsnel over de bladzijden en zit vol verrassende wendingen. Lukt het professor Langdon en Vittoria Vetra om op tijd de bom te vinden die geplaatst is door de Illuminati, een geheimzinnige antikerkelijke sekte? Deze bom is in staat het hele Vaticaan inclusief alle kunstschatten die zich erin bevinden letterlijk weg te vagen van de aardbol. Dit is Het Bernini mysterie in een notendop.

Brown weet de lezer mee te zuigen in de race tegen de klok. Achteraf stijgt de bewondering als je je realiseert dat Het Bernini mysterie zich in slechts een etmaal afspeelt zonder dat het verhaal hierdoor overbodig lang uitgesponnen wordt. Natuurlijk is het geen literair meesterwerk, natuurlijk worden de personages niet tot in detail psychologisch geanalyseerd zoals in Engelse thrillers wel vaak het geval is. Maar dat doet er niet toe, alles draait om de plot en die is geniaal.

De diepgang bereikt Brown door de discussie tussen de wetenschap en de religie over het bestaan van God en of het leven via schepping of evolutie tot stand is gekomen. Dan Brown heeft er alles aangedaan om het boek geloofwaardig te laten overkomen inclusief het laten opnemen van plattegronden van Rome en het Vaticaan in het boek en niet te vergeten de stempels van de Illuminati. Heel knap gedaan. Vakwerk!

Net als na lezing van De naam van de roos van Umberto Eco krijg je als lezer de neiging om het een en ander uit te zoeken in de bibliotheek. Bijvoorbeeld om meer te lezen over de Illuminati. Of om even in Rome te gaan kijken naar de beschreven kunstwerken en kerken…