Lezersrecensie
Even in de Kleine Karoo dankzij Sally Andrew
Maak kennis met Tannie Maria:Ze is iets met vijftig, weduwe, klein en gevuld (misschien iets te gevuld op de verkeerde plaatsen) en woont in de Kleine Karoo.Tannie Maria had een receptencolumn in de Klein Karoo Gazette, tot het Hoofdkantoor besloot dat deze moest plaatsmaken voor een Lieve Lita-rubriek. Dus geeft Tannie Maria nu advies, in de vorm van recepten. Naar eigen zeggen doet ze dit omdat ze niet veel weet over liefde, maar des te meer over eten -̵ dit is alles waar het in haar leven om draait.
Vanaf het begin is de rubriek een succes. Een sprakeloze monteur verleidt het meisje van zijn dromen met sms'jes en Welsh rarebit. Later slaagt hij er dankzij Tannie Maria zelfs in om een chocoladetaart te bakken voor haar. Een angstige tiener krijgt seksuele voorlichting en met chocolade bedekte bananen.
Dan komt er een brief van een vrouw die door haar man wordt mishandeld. Niet lang daarna blijkt dat ze is vermoord. Tannie Maria en haar twee collega’s van de Klein Karoo Gazette raken betrokken bij het onderzoek – tot grote frustratie van een aantrekkelijke rechercheur met een pracht van een snor.
Wat zal ze meer ontdekken in een klein plaatsje dat doordesemd is met geheimen? Zal het Tannie Maria lukken om ze te ontrafelen? En wie heeft het op haar gemunt, wie sneed haar o zo fijne velskoene doormidden?
Dankzij de beeldende beschrijvingen van Sally Andrew waan je je in de Kleine Karoo. Ze prikkelt al je zintuigen: de verzengende hitte, het prachtige natuurschoon, de geluiden van de dieren en de overweldigende geuren. Zelfs als je er nog nooit eerder bent geweest, krijg je spontaan heimwee.
Daarnaast word je ook culinair geprikkeld. Hoofdpersoon Tannie Maria is de hele dag met lekker eten bezig. Ze denkt na over wat ze zal gaan eten, ze kookt de lekkerste dingen en ze eet alleen, onderweg of in gezelschap. Als ze op pad gaat met haar bakkie, heeft ze vrijwel altijd een trommeltje beskuit naast zich op de passagiersstoel staan. Het is dat het verhaal zo spannend is dat je beslist door wilt lezen om te weten hoe het verder gaat, want anders zou je het wegleggen om zelf de keuken in te duiken en tamatiebredie, melktert of vetkoek te maken.
Tannie Maria wekt associaties met Mma Ramotswe, de hoofdpersoon uit de boeken van Alexander McCall Smith over ‘het beste dames detectivebureau’. Het zijn beiden lieve, hartelijke vrouwen, die veel om anderen geven en graag behulpzaam zijn bij het oplossen van problemen van anderen. Ze hebben een vergelijkbaar postuur. Mma Ramotswe heeft het over ‘een zekere omvang’ en Tannie Maria over vrouwen bij wie je kan zien dat ze drie keer per dag goed eten.
Het verhaal is een thriller, met een goede plot en dito spanningsboog. Wat betreft geweld, seks en gruwelijke details blijft Sally Andrew binnen de grenzen, nergens plastische details of beschrijvingen enkel om het effectbejag. Ze laat het over aan de verbeeldingskracht van de lezer. Toch weet ze op indringende wijze huiselijk geweld vanuit diverse gezichtspunten voor het voetlicht te brengen. Sally Andrew laat hiermee zien dat ze de problematiek van Zuid-Afrika (vrouwenmishandeling, racisme, geweld) niet uit de weg gaat.
Vanaf het begin is de rubriek een succes. Een sprakeloze monteur verleidt het meisje van zijn dromen met sms'jes en Welsh rarebit. Later slaagt hij er dankzij Tannie Maria zelfs in om een chocoladetaart te bakken voor haar. Een angstige tiener krijgt seksuele voorlichting en met chocolade bedekte bananen.
Dan komt er een brief van een vrouw die door haar man wordt mishandeld. Niet lang daarna blijkt dat ze is vermoord. Tannie Maria en haar twee collega’s van de Klein Karoo Gazette raken betrokken bij het onderzoek – tot grote frustratie van een aantrekkelijke rechercheur met een pracht van een snor.
Wat zal ze meer ontdekken in een klein plaatsje dat doordesemd is met geheimen? Zal het Tannie Maria lukken om ze te ontrafelen? En wie heeft het op haar gemunt, wie sneed haar o zo fijne velskoene doormidden?
Dankzij de beeldende beschrijvingen van Sally Andrew waan je je in de Kleine Karoo. Ze prikkelt al je zintuigen: de verzengende hitte, het prachtige natuurschoon, de geluiden van de dieren en de overweldigende geuren. Zelfs als je er nog nooit eerder bent geweest, krijg je spontaan heimwee.
Daarnaast word je ook culinair geprikkeld. Hoofdpersoon Tannie Maria is de hele dag met lekker eten bezig. Ze denkt na over wat ze zal gaan eten, ze kookt de lekkerste dingen en ze eet alleen, onderweg of in gezelschap. Als ze op pad gaat met haar bakkie, heeft ze vrijwel altijd een trommeltje beskuit naast zich op de passagiersstoel staan. Het is dat het verhaal zo spannend is dat je beslist door wilt lezen om te weten hoe het verder gaat, want anders zou je het wegleggen om zelf de keuken in te duiken en tamatiebredie, melktert of vetkoek te maken.
Tannie Maria wekt associaties met Mma Ramotswe, de hoofdpersoon uit de boeken van Alexander McCall Smith over ‘het beste dames detectivebureau’. Het zijn beiden lieve, hartelijke vrouwen, die veel om anderen geven en graag behulpzaam zijn bij het oplossen van problemen van anderen. Ze hebben een vergelijkbaar postuur. Mma Ramotswe heeft het over ‘een zekere omvang’ en Tannie Maria over vrouwen bij wie je kan zien dat ze drie keer per dag goed eten.
Het verhaal is een thriller, met een goede plot en dito spanningsboog. Wat betreft geweld, seks en gruwelijke details blijft Sally Andrew binnen de grenzen, nergens plastische details of beschrijvingen enkel om het effectbejag. Ze laat het over aan de verbeeldingskracht van de lezer. Toch weet ze op indringende wijze huiselijk geweld vanuit diverse gezichtspunten voor het voetlicht te brengen. Sally Andrew laat hiermee zien dat ze de problematiek van Zuid-Afrika (vrouwenmishandeling, racisme, geweld) niet uit de weg gaat.
1
Reageer op deze recensie
