Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Et pour les belges: la même chose (verschillende recensies in Nl en Fr)

Nathalie B1 24 maart 2015
Nog eens verplicht leesvoer na een lange tijd, dat kan gebeuren als je nog eens een semester Frans volgt op niveau B2. Een boekje lezen is nu voor mij geen straf, en omdat ik iets Franstalig Belgisch wilde kiezen, ging ik voor Amélie Nothomb. Zonder aan andere Franstaligen afbreuk te doen maar ik ken al zo weinig van over onze 'binnenlandse' taalgrens... Het werd "Stupeur et Tremblements", of "Met angst en beven' in het Nederlands.
Blijkt dat Amélie Nothomb de dochter is van een Belgische ambassadeur en haar kindertijd in Japan en in verschillende andere landen heeft doorgebracht, en ze in Japan verliefd werd op de daar heersende elegantie en de levensstijl. Als 21-jarige afgestudeerde trekt ze terug naar Japan om als tolk aan de slag te gaan in een groot Japans bedrijf, en daar draait het net in dit boek om. Omwille van heel wat mistoestanden (misverstanden?) en vreemde ervaringen degradeert ze tenslotte tot toiletjuffrouw. Hoewel zeer komisch beschreven, als in een soort satire, voelde ik me niet direct betrokken omdat het wat te afstandelijk bleef voor mij en er geen 'grote emoties' aan te pas kwamen. Ik geraakte wel wat verbaasd door de door haar beschreven werkcultuur in Japanse bedrijven die bol zou staan van starheid, respect voor hiërarchie en eer, en het vermijden van schande (toen toch?). De positie van de vrouw die ze erin beschrijft, verbaasde me ook wel omdat dit nog meer onbekend terrein voor me was. Met dank aan Wikipedia voor de vertalingen van deze stukjes: "Het is je plicht om te trouwen," "bij voorkeur voor je 25 jaar oud bent, je vervaldag.", en "Het is je plicht om kinderen te krijgen". Haar conclusie luidt dan als volgt: "Daarom druk ik mijn diepe bewondering uit voor elke Japanse die geen zelfmoord heeft gepleegd." Ik vond het een ietwat bizar verhaal omdat de Westerse individualiteit er wordt afgedaan als iets slechts en ondergeschikt zou zijn aan de Japanse arbeidsethos. Het boek is wel grappig geschreven, een beetje surrealistisch à la belge, maar het bleef te afstandelijk en wat koud voor mij. Nochtans vond ik het een goede kennismaking met Amélie-san, en wil ik zeker nog meer van haar lezen!

En français (critique pour mon cours de soir)
Amélie Nothomb est une écrivaine belge francophone de 1967, née au Japon, comme fille d’un diplomate belge. Pendant sa jeunesse, elle vit successivement au Japon, en Chine, aux Etats-Unis, au Laos, en Birmanie et au Bangladesh avant de retourner en Belgique pour finir ses études secondaires. Après ses études supérieures qu’elle fait à l’ULB en Belgique, elle déménage de nouveau au Japon pour devenir interprète japonaise et acquérir des expériences de travail au sein d’une firme japonaise.
C’est de ce phase de sa vie que traite un de ses premiers romans de 1999 « Stupeurs et tremblements » et pour lequel elle reçoit le Grand prix du roman de l’Académie française. Entretemps, elle reçoit encore de nombreux autres prix littéraires et Amélie Nothomb devient une écrivaine renommée de l’autre côté de la frontière linguistique.
Donc, dans ce roman, elle entre dans une compagnie japonaise, appelée Yumimoto, caractérisée par l’esprit de travail japonais, dont un vrai respect pour l'hiérarchie, une rigueur stricte et la perfection qui est requise de tous les employés. Seulement avec le Nouvel An, trois jours de congé sont obligatoires et accordés. Ses premières tâches sont pour Monsieur Saito, c.-à-d. écrire des lettres mais celles-ci sont toujours rejetées. En débutant avec des tâches administratives pour lesquelles elle ne se trouve pas acceptée par son premier chef, elle doit continuer à travailler pour une femme un peu plus âgée, qui s’appelle Fubuki. Finalement, elle se trouve être dégradée jusqu’à la fonction de « dame pipi » parce qu’elle commet successivement plusieurs erreurs. Néanmoins, elle ne renonce pas à son travail, car cela signifierait qu’elle perde son honneur dans la culture japonaise. Seulement quand son contrat est terminé à la fin de l’année, elle présente sa démission auprès de chaque supérieur, comme c’est prescrit dans la tradition. Et ceci avec « stupeur et tremblements », la façon stipulée dans un ancien protocole impérial nippon, comme on doit s’adresser à l’Empereur.
Toute la situation est bien sûr grotesque, et même un peu surréaliste (à la belge ?). L’humour dont l’écrivaine fait preuve, donne heureusement l’impression que l’héroïne de l’histoire n’est pas complètement bouleversée par toutes les inconvenances qu’elle vit. C’est son ton aussi plutôt « distant » qui me rend presque incapable de m’absorber dans le caractère de l’héroïne. Peut-être, c’est bien le style de l’écrivaine, mais moi je préfère quand même de plus grandes émotions dans un roman en fait. Je voudrais néanmoins faire connaître plus de livres d’Amélie Nothomb, car comme semi-débutante (c’est son deuxième livre), elle promet quand même plus de joie de lecture pour l’avenir !

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Nathalie B1

Gesponsord

Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.