Een klein en krachtig verhaal dat lang blijft nazinderen

Mijn lieve jongen is de nieuwe novelle van bezige bij Nele Baplu, dat in eigen beheer werd uitgegeven. Met een gevoelige en poëtische pen schreef ze een verhaal over opa Arthur, Tuur voor de vrienden, die in een gevorderde fase van dementie zit. In de mist van zijn geheugen haalt hij herinneringen op aan de boottochten op zee met zijn kleinzoon.

Ook al heeft hij die kleinzoon aan de zee moeten afgeven, betekent die zee nog steeds veel voor hem. Natuurlijk loopt hij er ook zo vaak vertwijfeld langs om terug te vinden wat hij er verloren is. Hij probeert zich zo vast te klampen aan zijn herinneringen waarbij hij heden en verleden steeds meer door elkaar begint te mengen. Zijn dochter, de moeder van de kleinzoon, probeert op hem te letten en er voor hem te zijn.

Nele Baplu is opnieuw erg goed in het poëtisch suggereren van haar verhaal, en laat naast haar prachtige zinnen ook de witzinnen in haar novelle overduidelijk spreken, en gunt ze deze de lezer om ons zo de tijd te geven het verhaal in ons op te nemen en voor onszelf te interpreteren. Zoals schrijfster Maud Vanhauwaert het zich in haar lezing in het Antwerpse Letterenhuis ook liet ontvallen, zijn witzinnen vaak hiervoor van belang in een sterk boek.

Korte zinnen en weinig woorden brengen een klein verhaal waarin velen zich zullen herkennen. Ze maken dat je wordt meegenomen in het verdriet van opa Arthur, en wakkeren je empathie voor hem aan. De beelden uit dit kortverhaal blijven lang aan je plakken, daar mag je zeker van zijn. Opnieuw een aanrader van formaat.