Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Erg gehypet, maar ook erg goed

Nico van der Sijde 13 februari 2016
Ik geef toe dat dit boek boek veel te fanatiek is gehypet: het werd de 'Roman van de eeuw' genoemd, en dat is zwaar overdreven. Zoals elke hype overdreven is. Maar ik vond 2666 wel vrij briljant, en zeker ook meeslepend. Het boek bestaat uit vijf delen, die de lezer steeds verder meezuigen in een sleutelthema van Bolano: het kwaad. Een van de delen draait om allerlei onopgeloste en mysterieuze moordzaken en de volkomen op niets uitlopende pogingen om deze op te lossen. Er wordt zelfs niet eens uitgelegd waarom die moordzaken niet worden opgelost, en alleen via bijzinnen komt de oplettende lezer erachter dat allerlei oplossingspogingen op niets zijn uitgelopen. Bolano laat tientallen personages tevergeefs zoeken naar de oplossing van dit mysterie, op een manier die ook de lezer geen uitweg biedt en dus ook geen bevredigende verklaring. Aldus doordringt Bolano de lezer er stevig van dat het kwaad echt een ongrijpbaar mysterie is dat geen oplossingen kent.

Iets dergelijks doet hij ook in de stukken over Archimboldi,een mysterieuze schrijver, die in deel 1 fanatiek wordt gezocht door een groep bewonderaars. Maar zij vinden hem niet en doorgronden hem evenmin. En als Archimboldi dan zelf optreedt in deel vijf wordt hij niet echt van binnenuit beschreven: de suggestie wordt gewekt dat hij nogal is gevormd en aangetast door de verschrikkingen van de Holocaust, maar er wordt de lezer weinig inzicht geboden in zijn exacte gevoelens. Ook de lezer leert Archimboldi dus niet echt kennen. Een door Bolano vrij bewust gecreeerde anti-climax: hij schotelt de lezer een tantaliserend raadsel voor zonder oplossing. En dat doet hij bladzij na bladzij opnieuw. Ook het feit dat de vijf delen uiteindelijk net NIET sluitend samenhangen (bepaalde motieven uit de eerste delen lijken in een later deel afgerond te worden, maar dat gebeurt dan toch weer niet) draagt daaraan bij.

Ik hou erg van dit soort proza, dat bewust geen oplossingen biedt en daarmee het raadsel bewaart. Ook vond ik het fascinerend hoe Bolano het probleem van het kwaad als probleem voelbaar maakt: al die onopgeloste moordmysteries, al die speurdersacties die op niets uitlopen (en zelfs de mislukking wordt niet verklaard), al die holocausttaferelen die je vanuit het perspectief van Archimboldi ziet zonder dat je weet wat het met hem doet. Wel moet je als lezer wel van dit soort postmodern proza houden, anders val je halverwege deel 3 in slaap. Ook moet je wel houden van een mix van stijlen: Bolano mengt hier David Lynch (het surrealisme van Twin Peaks) met Tarantino (het doelloze geweld en de door elkaar lopende plotlijnen van Pulp Fiction), met Borges (o.a. die zoektocht naar een onbekende schrijver) en met Cortazar (verwijzingen naar Rayuela), en dat zijn nogal fikse cocktails.

Maar goed, daar hou ik dus allemaal van. Dus ik vermaakte mij prima.
1

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Nico van der Sijde