Verslavend fantasievol

Na De kus van Esau las ik meteen ook De vier maaltijden. En jazeker, weer een heel mooi en fantasievol boek. Shalev is een echte verteller, die allemaal fantastische verhalen opdient die het moeten hebben van hun fantasievolle rijkdom en hun grillige plot. Aan symboliek doet Shalev volgens mij niet, en aan diepgaande psychologische duiding ook niet: je vermoedt als lezer werelden van emotie en gepeins bij de diverse personages, maar Shalev laat het aan zijn lezers over om die te ontdekken en te onderzoeken. Fantasie is de motor van Shalevs verhalen, en met die verhalen zet hij onze fantasie weer aan het werk. Tja, ik hou daar wel van. Sterker nog, ik vind het behoorlijk verslavend.

In De vier maaltijden bijvoorbeeld sleept hij mij helemaal mee met een verhaal over iemand die Zejde heet, een naam die bedoeld is om de dood om de tuin te leiden. En dat lukt ook nog. Die Zejde heeft een moeder, die elke nacht om onbekende redenen een pijnlijke schreeuw in de duisternis slingert, en heeft ook drie (!) vaders. Een van die vaders heeft geprobeerd zijn moeder te winnen door honderden kanaries los te laten, het dorp te bedekken met gele liefdesbriefjes, en door een bruiloft te organiseren en een bruiloftsjurk te maken die zijn beoogde bruid als gegoten zou moeten zitten. Een andere vader treurt om zijn weduwe, die eigenlijk zijn vrouwelijk evenbeeld was, en treurt ook om zijn afgeknipte vlecht die hem aan zijn jeugd herinnert waarin hij als meisje was verkleed. Nog weer een andere vader probeert jaren lang het stierkalf (of is het een koe?) Rachel van de moeder te kopen, maar die moeder beschouwt Rachel als een soort dochter, of zuster, of.... En het hele verhaal is opgehangen aan vier maaltijden, vol met bespiegelingen over kookkunst, het leven, noodlot en toeval, en vooral de liefde. Liefde die soms in beweging gezet wordt met lukraak in het water gezette en fragiele papieren bootjes, die hele rivieren afdobberen, om dan dagen later als bij toeval 'de ware' te bereiken.

Shalev slaagt er in mij enkele honderden bladzijden lang helemaal mee te zuigen in een fantasiewereld vol weemoed, vrolijkheid, vreemdheid en poëzie. Een wereld waarin ik meteen geloof, hoe anders hij ook moge zijn dan de 'werkelijke wereld'. Een wereld ook die ik met grote tegenzin verlaat. Het is duidelijk: ik moet meer lezen van die man!