Alle bessen kun je eten ... alleen sommige maar één keer.

Het boek sprong in het oog door zowel de titel ( toverde meteen een glimlach op mijn gezicht ) als de cover. Begon enthousiast te lezen, eerste zinnen meteen boenk erop. Humoristisch, volt geschreven. Benieuwd naar de avonturen van Jasmijn en Lars in Spitsbergen. Vond in het begin het verspringen van verhaallijn ( na elk hoofdstuk ) best storend. Het remde me af bij lezen. Duurde ook even voor ik doorhad hoe het in elkaar zat. Er zijn dus 3 verhaallijnen: Jasmijns fotoproject in Spitsbergen, haar wandeling in Dovrefjell en haar jeugd. Spitsbergen eerder spannend, de wandeling dan confronterend, gaat over haar zoektocht naar haar ware ik. De hoofdstukken over haar jeugd, kindertijd vond ik meestal grappig. Toch geregeld mee gelachen. Zeker de stukjes over haar moeder(tandarts) waren leuk beschreven. Al met al kreeg ik toch wel sympathie voor hoofdpersoon. Eén van laatste hoofdstukken, als Jasmijn Lars gaat opzoeken, vond ik tegenvallen. Iets te dramatisch misschien... Het laatste hoofdstuk laat de drie verhaallijnen samenkomen, met vleugje humor ( het verruilen van plaats : "Ik eruit, hij erin." ) Mooie afsluiter : "Nooit omkijken. Alleen vooruit. Zo eenvoudig is het." Mooi debuut. Toch wel benieuwd naar een volgend boek van deze schrijfster.