Actueel , maar voor hoelang

Allan verblijft in een luxe hotel op Bali. Als hij de rekening niet meer kan betalen , weet hij met een luchtballon weg te komen. Allan en Jules belanden in zee waar ze worden opgepikt door een Noord Koreaans schip. Samen met 4 kg verrijkt uranium komen ze aan in Noord Korea. Daar worden ze gezien, door het bluffen van Allan, als de deskundigen die het land verder zouden helpen. Het omgekeerde gebeurd. Met behulp van de Zweedse minister van buitenlandse zaken weten ze te ontkomen naar de Verenigde Staten. Een partijtje golf met president Trump is voor Allan geen succes. Daarom besluit hij dat de meegesmokkelde uranium niet voor hem is, maar voor Duitsland. Ze krijgen het voor elkaar dat het spul daar terecht komt.
Berooid komt het tweetal in Zweden aan, waar ze in contact komen met Sabine. Sabine is ondernemer maar veel succes heeft ze niet. Dit wordt beter als Jules haar helpt met de verkoop van beschilderde grafkisten. Ze moeten vluchten voor hun leven als er een pijnlijke verwisseling plaatsgevonden heeft. Via Malmö, Denemarken komen ze uiteindelijk in Afrika terecht. Daar worden ze gevolgd door een Duitse spion die een op handen zijnde levering van 400 kg verrijkt uranium achterna zit. Samen weten ze te voorkomen dat het spul naar Noord Korea gaat, maar in Duitsland terecht komt. Met behulp van een vergoeding voor het uranium, zetten ze een aspergekwekerij in Kenia op.

Met dit boek wil Jonasson zijn mening geven over de actuele politieke situatie in de wereld. Hij is daar maar ten dele in geslaagd, omdat een belangrijke oorlog in het midden oosten vrijwel niet genoemd wordt. In het voorwoord noemt de schrijver “Met inbegrip van zo ongeveer alles” als antwoord op de vraag van Allan “Met inbegrip van alles. “
Ik realiseer me wel dat dit een roman is vol humor met een twist naar de actuele politiek is, en geen geschiedschrijving. Vraag is echter wel hoe actueel is dit boek over een aantal jaren. Dat is gelijk ook het grote verschil met het vorige boek over de honderd jarige man. Dat kun je rustig over een aantal jaar nog lezen.
Ik vind dit boek niet beter dan het vorige boek over de 100 jarige, vooral omdat er géén gebruik gemaakt wordt van flash-backs. Het is zelden zo dat een tweede (en volgende delen) deel net zo goed of beter zijn dan het eerste deel. Dit komt omdat het thema al vaak is uitgemolken.
Al met al is het toch een goed boek maar beslist geen uitstekend boek.
Het verhaal is ongeloofwaardig, absurd, en onrealistisch maar dat weet je van deze schrijver, als je eerdere boeken van hebt gelezen.