Beetje te languitgesponnen

Het was even moeilijk om terug in het verhaal te kome,, na een lange tijd van afwezigheid. Dat heb je natuurlijk bij de series tegenwoordig. Maar ik vind het zo moeilijk om je direct door drie of vier delen te worstelen, ofwel verschijnen ze met heel lange tussenpauzes en moet je je weer even inleven. Ook hier was dat het geval. Gelukkig word je heel uitgebreid terug gekatapulteerd en in het veerhaal gezet.

Uit de schrijfwijze gaat een zeker ruwheid en puurheid uit, die kan geassocieerd worden met hoofdpersonage Freek in het verhaal. Doch hoe langer je leest, hoe meer je denkt dat er alles een beetje te langdradig wordt. Je kan een aandoening zeer goed beschrijven, maar je moet ze niet tot in de eeuwigheid in elke gedachte gaan uitspinnen. Het aantrekkings- en afstotingsspel speelt een beetje te lang, waardoor je de indruk krijgt dat je gedurende 100 bladzijden hetzelfde aan het lezen bent, keer op keer opnieuw.

Dat maakt dat dit boek inhoudelijk eigenlijk maar weinig te bieden heeft en een beetje langdradig doorrommelen is in een naïeve stijl. Bekijken wat deel 4 nog te bieden heeft.