Vluchtweg

Ik begin mijn recensie even met een trigger warning. Dit boek gaat over pesten. Dit kan voor sommige van ons nare gevoelens oproepen als je dit boek leest.
•
Ik dit boek volgen we de jungle die een klaslokaal kan zijn. Het is eten of gegeten worden. We volgen 3 klasgenoten, Miro, Nadesh en Jana. Alle drie strijden ze hun eigen oorlog op hun manier. De strijd is aan vanaf moment één en wordt alleen maar heviger, tot, het niet meer gaat en de bom ontploft.

Het juniorboek is vlot geschreven en je leest het per hoofdstuk vanuit een van de hoofdpersonages. Het is begrijpelijk geschreven waardoor jongeren dit boek ook goed kunnen lezen. Doordat je steeds vanuit een ander perspectief leest, leer je alle drie de hoofdpersonages goed kennen en ga je ze ook alle drie begrijpen. Het goede aan schrijfstijl van deze auteur is, is dat je meegezogen wordt het klaslokaal in. Ik verslond dit boek binnen een dag en het heeft me lang bezig gehouden. Ik vertelde mijn man erover, mijn moeder en enkele collega’s. Dit soort boeken moeten er zijn.
•
Dit boek is voor jongeren, leerkrachten, ondersteunend onderwijspersoneel, ouders, jeugdwerkers, bibliothecarissen, vrijwilligers, voor jou en voor mij. Want dit boek is precies zoals het er aan toe kan gaan in een klas. Precies die jungle die het kan zijn. Dit boek biedt herkenning, houvast en misschien schrik je wel van dit verhaal, valt ineens alles op een plek. Al deze gevoelens die je een plekje moet geven na het lezen. Mijn mede juffen en meesters, alsjeblieft, lees dit boek. De Miro’s, Jana’s en Nadeshen hebben ons nodig.

‘Sprookjes zijn waar, niet omdat ze zeggen dat draken bestaan, maar omdat ze ons tonen dat draken kunnen worden verslagen.’