Lezersrecensie
Lief van je leen
De jonge Lena reist in haar eentje in 1939 van het eiland Celebes naar Ambon. Ze gaat daar aan de slag als verpleegkundige in het ziekenhuis. Ze raakt al vlot bevriend met haar collega’s en heeft het naar haar zin. Zodra ze de Nederlandse KNIL-militair Jan ontmoet is Lena verkocht. Ze worden verliefd en gaan trouwen. Wanneer het te onrustig wordt op het eiland vertrekt Lena onverhoopt naar Australië en moet Jan achterblijven. Jaren verstrijken, zal ze Jan ooit nog terug zien? En is Australië het laatste land waar zij zal verblijven?
Lena, ofwel Leen, is een sterk personage. Ze maakt ontzettend veel mee en dat zonder de steun en hulp van haar familie die ze sinds haar vertrek van Celebes niet meer heeft gezien. Ze moet het iedere keer maar weer zien te redden, met nieuwe mensen om haar heen en veel onzekerheid. Ik vind haar dan ook heel sterk neergezet. Haar heimwee, angst, verdriet maar ook haar liefde komen heel sterk naar voren in het boek. Het verhaal is beeldend geschreven. Waardoor je als lezer het eten bijna kunt proeven en ruiken en de warmte en de kou bijna kunt voelen.
Wel vond ik het als lezer lastig dat de historische aspecten van het verhaal geen grotere rol spelen. Wat er precies gebeurd is in bijvoorbeeld de jappenkampen. Waarom de Nederlanders in Indonesië waren? Het is oké dat het er niet in zit, er zullen meer dan genoeg lezers niet erbij stil staan, maar ik miste het wel. Dit betekent overigens niet dat de auteur je niet mee neemt naar Indonesië, je krijgt echt wel een kijkje in hoe het leven daar was en wat de gevolgen van die tijd zijn voor Leen & Jan. Het verhaal van Leen en Jan is los hiervan een mooi liefdesverhaal, en als ik met die bril naar het verhaal kijk dan is het gewoon een prachtig, romantisch maar ook verdrietig verhaal. Ik snap wel dat Hilde het verhaal van haar grootouders op papier wilde zetten, het is zeker het vertellen waard.
Lena, ofwel Leen, is een sterk personage. Ze maakt ontzettend veel mee en dat zonder de steun en hulp van haar familie die ze sinds haar vertrek van Celebes niet meer heeft gezien. Ze moet het iedere keer maar weer zien te redden, met nieuwe mensen om haar heen en veel onzekerheid. Ik vind haar dan ook heel sterk neergezet. Haar heimwee, angst, verdriet maar ook haar liefde komen heel sterk naar voren in het boek. Het verhaal is beeldend geschreven. Waardoor je als lezer het eten bijna kunt proeven en ruiken en de warmte en de kou bijna kunt voelen.
Wel vond ik het als lezer lastig dat de historische aspecten van het verhaal geen grotere rol spelen. Wat er precies gebeurd is in bijvoorbeeld de jappenkampen. Waarom de Nederlanders in Indonesië waren? Het is oké dat het er niet in zit, er zullen meer dan genoeg lezers niet erbij stil staan, maar ik miste het wel. Dit betekent overigens niet dat de auteur je niet mee neemt naar Indonesië, je krijgt echt wel een kijkje in hoe het leven daar was en wat de gevolgen van die tijd zijn voor Leen & Jan. Het verhaal van Leen en Jan is los hiervan een mooi liefdesverhaal, en als ik met die bril naar het verhaal kijk dan is het gewoon een prachtig, romantisch maar ook verdrietig verhaal. Ik snap wel dat Hilde het verhaal van haar grootouders op papier wilde zetten, het is zeker het vertellen waard.
1
Reageer op deze recensie