Daarom heet ik zo

‘Tina is een kersverse grote zus en ze vertelt trots aan de klas over haar broertje met zijn bijzondere naam. De meester wil graag weten waar de namen van de kinderen vandaan komen, maar Tina weet niets over haar eigen naam. Wat nou als zij de saaiste naam van de klas heeft?’

Het eerste boek van Rigoberta en wat is het een mooie geworden. Met vlot geschreven, niet te lange, teksten wordt duidelijk hoe belangrijk jouw eigen naam is. Welke achtergrond jouw naam ook heeft, jouw naam mag er zijn en je mag er trots op zijn. Het verhaal is enorm divers en de prachtige illustraties passen helemaal bij het verhaal. Ze zijn kleurrijk en er is van alles te zien. Alleen al de slak die verstopt zit op het pad als Tina naar huis gaat gaf bij ons al genoeg gesprekstof: ‘Pas op Tina!’

Mijn jongens zitten helemaal in hun ‘Ice age’ era waardoor ze elkaar tegenwoordig Mammoet en Buck noemen. Toen ik met ze sprak over hun eigen namen (die deel ik niet op Instagram maar ik kan je vertellen dat het leukere namen zijn dan Buck en Mammoet ;-)) werd het vooral een gesprek over hun ‘film’ namen en niet zo zeer over hun eigen namen. Wel heb ik ze uitgelegd waarom hun pappa en ik hun namen hebben gekozen. Het boek levert thuis in ieder geval leuke gesprekken op. Ook op school leverde het leuke gesprekken op, veel kinderen weten niet waar hun naam vandaan komt maar door dit boek krijg je een soort kettingreactie, doordat de kinderen thuis over hun naam gaan praten, gaan ze daarmee ook over het boek (en misschien andere boeken) praten. En natuurlijk misschien ook wel over hun familie, afkomst en/of religie. Een hele leuke aanrader dus!