Lezersrecensie
gelaagd en geslaagd
De nieuwe roman van Gert-Jan van den Bemd heeft als titel: Na de val. Op de kaft zie je een knikker.
Ik heb er naar uitgekeken. Zijn vorige roman(De verkeerde vriend) was voor een debuut erg sterk. De nieuwe roman laat zien en lezen dat Gert-Jan nog beter kan.
Het eerste hoofdstuk geeft de structuur van de roman aan: een jonge vrouw Sofie Nauta, dyslectisch, zit bovenaan een trap met een stapel papier en stiften. Ze heeft de sisal traploper verwijderd, maar er zijn nog veelkleurige sisaldraadjes te zien. Zij wil haar verhaal tekenen omdat schrijven voor haar moeilijk is.
Het verhaal gaat over Ward, de vader van Sofie, die overleden is en Sofie gaat zijn huis en appartement opruimen. Ze is daar al lange tijd niet geweest. Bij het opruimen komt ze een aantal verontrustende zaken tegen. Als een detective gaat ze uitzoeken wat er echt gebeurd is.
De korte hoofdstukken geven geleidelijk aan wat die jonge vrouw bezielt om haar verhaal te doen. Hierdoor wordt het intrigerend en spannend. Je blijft doorlezen, want telkens komt een nieuwe vraag op. Dat wordt ingenieus en bijna onopgemerkt gedaan.
Bijna elk hoofdstuk heeft een beschrijving van een tekening, waardoor het verhaal telkens van het gebeurde naar het nu en omgekeerd gaat. Ook krijg je hierdoor twee soorten informatie van dezelfde situatie. Wat je hoort en wat er op de tekening staat verschilt nogal eens.
Wederom een te overzien aantal personages, die geleidelijk op een intrigerende en suspenseachtige wijze hun rol in dit verhaal innemen. Tot ver in de roman wordt niet duidelijk wat de titel en de knikker betekenen. Maar je geduld wordt beloond. Daardoor kom je erachter dat het eerste hoofdstuk belangrijk is.
Gert-Jan schrijft heel gemakkelijk (lijkt het) en dat is pas echt moeilijk. De vergelijkingen en de woordkeus zijn soms hilarisch. (de nieuwsgierige buurvrouw wordt Mus genoemd). Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar dan verraad ik ongewild teveel. Ook bij een tweede lezing blijft het een sterke roman, die zeer leesbaar blijft. De vele lagen geven iedereen de kans om op eigen wijze te genieten.
Dit boek schreeuwt om gelezen te worden, jammer dat de grote kranten alleen maar boeken bespreken van Nederlandse grote uitgevers. Dit boek verdient meer aandacht.
Een aanrader van de bovenste plank.
Ik heb er naar uitgekeken. Zijn vorige roman(De verkeerde vriend) was voor een debuut erg sterk. De nieuwe roman laat zien en lezen dat Gert-Jan nog beter kan.
Het eerste hoofdstuk geeft de structuur van de roman aan: een jonge vrouw Sofie Nauta, dyslectisch, zit bovenaan een trap met een stapel papier en stiften. Ze heeft de sisal traploper verwijderd, maar er zijn nog veelkleurige sisaldraadjes te zien. Zij wil haar verhaal tekenen omdat schrijven voor haar moeilijk is.
Het verhaal gaat over Ward, de vader van Sofie, die overleden is en Sofie gaat zijn huis en appartement opruimen. Ze is daar al lange tijd niet geweest. Bij het opruimen komt ze een aantal verontrustende zaken tegen. Als een detective gaat ze uitzoeken wat er echt gebeurd is.
De korte hoofdstukken geven geleidelijk aan wat die jonge vrouw bezielt om haar verhaal te doen. Hierdoor wordt het intrigerend en spannend. Je blijft doorlezen, want telkens komt een nieuwe vraag op. Dat wordt ingenieus en bijna onopgemerkt gedaan.
Bijna elk hoofdstuk heeft een beschrijving van een tekening, waardoor het verhaal telkens van het gebeurde naar het nu en omgekeerd gaat. Ook krijg je hierdoor twee soorten informatie van dezelfde situatie. Wat je hoort en wat er op de tekening staat verschilt nogal eens.
Wederom een te overzien aantal personages, die geleidelijk op een intrigerende en suspenseachtige wijze hun rol in dit verhaal innemen. Tot ver in de roman wordt niet duidelijk wat de titel en de knikker betekenen. Maar je geduld wordt beloond. Daardoor kom je erachter dat het eerste hoofdstuk belangrijk is.
Gert-Jan schrijft heel gemakkelijk (lijkt het) en dat is pas echt moeilijk. De vergelijkingen en de woordkeus zijn soms hilarisch. (de nieuwsgierige buurvrouw wordt Mus genoemd). Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar dan verraad ik ongewild teveel. Ook bij een tweede lezing blijft het een sterke roman, die zeer leesbaar blijft. De vele lagen geven iedereen de kans om op eigen wijze te genieten.
Dit boek schreeuwt om gelezen te worden, jammer dat de grote kranten alleen maar boeken bespreken van Nederlandse grote uitgevers. Dit boek verdient meer aandacht.
Een aanrader van de bovenste plank.
20
Reageer op deze recensie