Fijne simpele schrijfstijl, mist helaas wat aan inhoud en achtergrond

Tomas wordt de dag na zijn bruiloft wakker zonder zijn vrouw Suzanne en zijn zoon Parker, maar met zijn hond Toto. Gaandeweg ontdekt hij dat ze naar een andere planeet zijn verhuisd, een die net meer ruimte biedt per persoon. Ongeveer de helft is overgebleven op aarde, waar het een chaos is. Dan wordt hij (spoiler!) op een mysterieuze manier toch overgeheveld naar de nieuwe aarde, waar hij succesvol blijkt te zijn als schrijver. Doet de regering dit om hem stil te houden, of is dit geluk? En werkt hij zichzelf tegen om gelukkig te zijn, of is rebellie de enige manier om door deze schijnwereld heen te prikken, waar ook nog eens experimenten worden uitgevoerd met de menselijke psyche?

Belangrijke thema's in dit boek zijn de menselijke behoefte aan sociaal contact en de manier waarop mensen omgaan met grote veranderingen. De hoofdvraag is; wat doe je als je wereld van de ene op de andere dag niet meer is zoals hij was? Sommigen worden rebels, terwijl anderen zich juist snel aanpassen. Wat het beste is, blijft een beetje in het midden.

Ik kon me in principe goed inleven in Tomas. Hij houdt van zijn hond, zijn vrouw en zijn zoon. Hij heeft behoefte aan contact met zijn buren, zijn vrienden en, wanneer deze allemaal missen, mensen die wat verder van hem af staan. Zijn hunkering naar verbinding maakt hem menselijk. Tot het eind blijft hij echter wie hij was; achterdochtig en rebels. Ik zie geen groei in het personage. De bijpersonages zijn redelijk oppervlakkig en hebben maar één kant; de puber, de rebelse echtgenote, de dronkaard uit de kroeg. Ik miste wat verdieping.

De schrijfstijl is zeer makkelijk te lezen. Er is weinig afwisseling met de actie en de dialogen ten opzichte van het vertellen over de omgeving, al is de omgeving op aarde ons natuurlijk wel bekend. Maar het is mooier als er wordt verteld over de setting en dat deze past bij wat de persoon meemaakt en wat zijn innerlijke worstelingen zijn op dat moment. Deze manier van vertellen had het boek naar een hoger niveau kunnen tillen.

Verder vond ik de setting ongeloofwaardig. Een aarde die alles kopieert, maar dan net iets groter? Waarom? En vooral, hoe? Nergens wordt verteld hoe alles tot stand is gekomen. En over de reis naar de planeet wordt iedere keer bot gezegd; wil je meer over de ruimtevaart weten? Ik snap het als je de techniek buiten beeld wilt laten, maar iemand kan toch wel zeggen of het een raket was, of iets anders. Ik was bijna aan het hopen dat ik op een verkeerd spoor gezet was en dat er uiteindelijk een openbaring zou komen dat ze gewoon op aarde zijn maar dan ergens anders, of dat ze gekopieerd zijn als klonen, gewoon íets. Maar er kwam maar niks. Sterker nog, het verhaal eindigt heel abrupt. Dat was voor mij de grootste tegenvaller. Ik wilde nog minstens net als in deel een en twee een veertiental hoofdstukken extra met wat er nou precies is gebeurd. Dan was het verhaal een stuk sterker geweest.

De opbouw is redelijk lineair. Soms is er een tijdssprong. Al met al is dat prima opgezet, net als de delen en de hoofdstukken (behalve dus deel drie). Af en toe was het spannend omdat er dan een bizarre ontknoping was, maar meerdere keren kwam dat uit het niets. Als het meer wat opgebouwd naar bepaalde schokkende passages, was de spanning hoger geweest. Het tempo was goed, ik wilde vaak doorlezen.

De dialogen zijn iets te bondig en eenzijdig. Vaak zijn het korte zinnen onder elkaar. En het was ongeloofwaardig dat niemand Tomas in het begin wil vertellen wat er is gebeurd. Iedereen heeft hetzelfde antwoord; dat weet je toch wel? Na een paar keer hetzelfde antwoord voelde ik lichte irritatie. Ook zijn de dialogen met Tomas en vreemden in het begin overwegend nors. Misschien heb ik een ander wereldbeeld, maar ik hoop dat mensen elkaar helpen en ondersteunen in zo'n crisissituatie. Daarnaast vond ik dat mensen hem dan weer te goed konden lezen. Hij dacht iets en op hetzelfde moment vertelde iemand precies hetzelfde aan hem over hoe hij of zij over zijn gedrag dacht. Meestal staan indrukken van buitenaf en een innerlijke belevingswereld wat verder van elkaar.

Het verhaal is zeker vernieuwend, maar op een beperkte manier. Er wordt het een en ander anders gedaan op de nieuwe wereld, zoals geen mobiele telefoons meer. Maar het zijn niet veel veranderingen en weer is de 'waarom’-vraag niet volledig beantwoord. Ik wilde ook meer weten over de ‘slechteriken’, de nieuwe regering. Ze door en door kennen. Dat was ook mooi geweest als aanvulling in deel drie.

Ik denk al met al dat ik dit boek niet snel aan zou raden, omdat het zo onbevredigend weinig informatie bevat over de achtergrond en omdat het einde zo abrupt is. Ik wil meer weten, ook over Tomas en de bijpersonages. Maar als er een tweede deel zou komen, weet ik niet of ik nu nog geïnteresseerd genoeg ben om het te lezen, omdat ik in het eerste boek al een keer ben teleurgesteld. Maar ik vind wel dat de schrijfstijl lekker vlot is en dat het een toegankelijk boek is. Nu nog net wat meer inhoud en achtergrond. Ik geef dit boek tweeënhalve ster.