Teleurstellend zelfhulpboek

De blurb van The Midnight Library sprak me aan: wat gebeurt er als we de kans krijgen om de dingen waar we spijt van hebben, te ontdoen? Wat als je elk leven dat je had kunnen leven, uit kan proberen? Wat blijkt dan de beste manier te zijn om te leven? Schrijver Matt Haig onderzoekt in zijn boek iets, waar elk mens zich in kan herkennen: spijt en teleurstelling.

Hoofdpersonage Nora kent tegenslag na tegenslag. Ze ziet geen oplossingen meer en besluit zelfmoord te plegen. Ze belandt op een plek tussen leven en dood, die bij haar het uiterlijk heeft van een bibliotheek. Met behulp van haar oude schoolbibliothecaresse mevrouw Elm, kiest ze boeken uit enorme rijen boekenkasten. Elk boek representeert een leven dat het resultaat is van andere keuzes. Ze kan al die levens uitproberen, maar ze pakken lang niet altijd uit zoals ze had gehoopt of verwacht.

Vanaf dit punt begon het boek me te vervelen. Het werd meer en meer van hetzelfde. De verschillende levens worden vluchtig beschreven, waardoor ze meer een middel worden om een boodschap over te brengen, dan om de lezer het verhaal in te trekken. Het is jammer dat Haig niet de moeite heeft genomen om een paar ‘levens’ écht goed uit te werken. Om onze zintuigen te prikkelen.
Al snel werd het me duidelijk wat de ‘eindconclusie’ van het hele boek zou worden. Haig wrijft het er in de laatste hoofstukken nog wat harder in. Totaal overbodig. Aan het eind wist ik: ik heb geen roman gelezen, maar een teleurstellend zelfhulpboek.