De Eetclub smaakt niet naar meer

Een literaire thriller waarin roken en alcohol wordt genormaliseerd, De Eetclub (het eerste deel van de trilogie ‘Drieluik’) van Saskia Noort is zeker geen boek wat ik zou aanraden. Hoewel Saskia Noort in 2013 de GNM Meesterprijs won, heeft ze met De Eetclub (die in 2004 verscheen) geen prijs binnengehaald. Ik had dit boek uitgekozen vanwege de flaptekst, maar helaas is de situatie waarin Karen (de hoofdpersoon) belandt niet erg realistisch.

Karen verhuist van Amsterdam naar Bergen (een dorp in de buurt van Amsterdam). Na een paar jaar wordt ze nog steeds genegeerd door de mensen uit het dorp en heeft ze nog steeds geen vrienden. Op het schoolplein ontmoet ze een moeder en samen met haar en een paar andere vrouwen uit het dorp richt ze de Eetclub op. Plotseling overleed de man van Babette, een van de leden van de Eetclub, door een brand in zijn huis. De rest van zijn gezin overleeft de brand. Babette logeert samen met haar kinderen bij Karen en haar gezin. Maar langzamerhand komt Karen erachter dat niet iedereen altijd eerlijk tegen elkaar is en dat de waarheid soms erg schokkend is.

De Eetclub is alleen jammer genoeg niet het verhaal waar je op hoopt na het lezen van de flaptekst achter op het boek. Het verhaal is namelijk onrealistisch, op sommige plekken vrij droog geschreven en het spanningsniveau is teleurstellend. In het verhaal lijken de kinderen van de leden van de Eetclub niet erg belangrijk en worden ze vaak op de achtergrond gestopt. Zo merken de kinderen er bijvoorbeeld helemaal niks van dat de volwassenen ruzie hebben. Soms zijn er nog wel scènes met de kinderen (zoals bij Sinterklaas), maar die zijn vaak zeer kort. Verder drinken de volwassenen wel erg vaak en worden ze daardoor ook vaak dronken. Deze dingen maken het boek erg onrealistisch.

Op sommige plekken in het boek staan zinnen die erg droog geschreven zijn, bijvoorbeeld: “Wat was het, Simon? Wat bezielde ons?”. Deze zin wordt gezegd door Karen, die waarschijnlijk ergens in de dertig is, maar dit klinkt meer als een vrouw van zeventig. Wel zijn de stukken waarin je Karens gedachten leest erg goed geschreven. In het verhaal is het spanningsniveau erg laag. Voor het feit dat het een literaire thriller is, had ik dus wel wat meer spanning verwacht. Ook is het jammer dat er voor een open eind is gekozen, aangezien je hierdoor helemaal niet weet hoe het verder gaat met bijvoorbeeld Babette (waar ik overigens wel benieuwd naar was). Ook lijkt het einde een beetje afgeraffeld te zijn, hierdoor leest het niet echt lekker en is het boek opeens heel snel uit. Het thema is overigens wel leuk bedacht, wat zo zie je maar dat het leven van “rijke” mensen niet altijd perfect is.

Al met al vind ik De Eetclub van Saskia Noort erg onrealistisch, vrij droog geschreven (op sommige plekken) en niet thriller waardig. Hierom zou ik het boek dus niet aanraden, maar het is wel een prima boek om even snel te lezen. Ik geef De Eetclub (van Saskia Noort) twee van de vijf sterren.

★★☆☆☆