Het verhaal van een schilder

Dit boek lag al een tijdje in mijn boekenkast, maar ik had mij er nog niet toe aangezet. Ik had nog geen boek gelezen van deze schrijver, maar zijn naam was al eens eerder gevallen in de lessen Nederlands voor zijn boek Iq84.

Het begin van het boek heeft een zekere vlotheid, waardoor er beweging in het verhaal zit. Midden in het boek staat de schrijver echter op zijn rem en heeft juist meer oog voor detailvorming, het tot leven brengen van de verschillende personages en voldoende aanwijzingen te geven over de richting van het verhaal. In de laatste 150 pagina’s verhoogt Murakami de snelheid om te eindigen met een cliffhanger naar het volgende boek.

Het boek wordt geschreven vanuit het perspectief van het hoofdpersonage, de portretschilder, die terugkijkt op wat hem precies is overkomen. Hierdoor geeft hij op verschillende plaatsen een waarschuwing of een hint over wat er exact staat aan te komen. Het duurt echter lang vooraleer we te weten komen waarom dit moment of die gebeurtenis juist een waarschuwing verdient. Het is zelf zo dat op de meeste vragen geen antwoord is gekomen en we dus verplicht om het tweede boek in te duiken om de vragen te beantwoorden.

Het eerste deel kan dus gezien worden als een inleiding op het tweede boek. De schrijver geeft in het eerste deel vooral de aandacht aan de beschrijving en tot leven brengen van de personages, het opsommen van (waarschijnlijk) belangrijke gebeurtenissen en voldoende hints geven voor het vervolg.