Lezersrecensie
leugens en bedrog
Jackdaw aka een nieuwe moordenaar teistert Londen al enkele weken. Rechercheur Scarlett Delaney en Frank Asch worden op de zaak gezet om de onmogelijke moorden op te lossen: moorden die worden gepleegd en plein public, maar het lichaam verdwijnt op mysterieuze wijze. Achtervolgd door de media en haar verleden, sluit Scarlett Delaney een deal met de immer charmante Hendry Devlin om samen de moordenaar op te sporen en voor ze het weet raakt ze verstrikt in een net van leugens en bedrog.
Jackdaw is het eerste boek dat ik lees van Daniel Cole. In het begin had ik moeite met het verhaal. Er worden een heel aantal personages voorgesteld, maar van zodra de link tussen de verschillende verhaallijnen duidelijk werd, kon ik het boek niet meer wegleggen. De schrijfstijl is aangenaam om te lezen. Ik vind vooral bepaalde beschrijvingen zeer mooi geformuleerd, met afwisseling van droge humor. Bv. “De saaie gevel was op bijna magische wijze misleidend, want het Tardis-achtige kruip-door-sluip-doorinterieur kronkelde om de omringende gebouwen heen en vormde een podium dat aanvoelde als een goed bewaard geheim en toch net zoveel cachet had als elk ander hoofdstedelijk theater. (p. 55)”
De mooie blauwe kaft wordt versierd met een afbeelding van de Jackdaw. Maar de blik in zijn ogen is niet wat we met een ijskoude seriemoordenaar kunnen associëren. De rug is ook bijzonder en trekt de aandacht. Het boek valt mooi open en je hebt geen plooien in de rug.
Het einde was een beetje teleurstellend. Het was opeens allemaal heel snel opgelost en afgehandeld. Ook vind ik dat de personage beter uitgewerkt zouden kunnen worden. Er blijven nog een aantal vragen onbeantwoord. Bovendien is de Jackdaw gaan vliegen. We zullen antwoorden waarschijnlijk krijgen in de volgende delen.
Jackdaw is het eerste boek dat ik lees van Daniel Cole. In het begin had ik moeite met het verhaal. Er worden een heel aantal personages voorgesteld, maar van zodra de link tussen de verschillende verhaallijnen duidelijk werd, kon ik het boek niet meer wegleggen. De schrijfstijl is aangenaam om te lezen. Ik vind vooral bepaalde beschrijvingen zeer mooi geformuleerd, met afwisseling van droge humor. Bv. “De saaie gevel was op bijna magische wijze misleidend, want het Tardis-achtige kruip-door-sluip-doorinterieur kronkelde om de omringende gebouwen heen en vormde een podium dat aanvoelde als een goed bewaard geheim en toch net zoveel cachet had als elk ander hoofdstedelijk theater. (p. 55)”
De mooie blauwe kaft wordt versierd met een afbeelding van de Jackdaw. Maar de blik in zijn ogen is niet wat we met een ijskoude seriemoordenaar kunnen associëren. De rug is ook bijzonder en trekt de aandacht. Het boek valt mooi open en je hebt geen plooien in de rug.
Het einde was een beetje teleurstellend. Het was opeens allemaal heel snel opgelost en afgehandeld. Ook vind ik dat de personage beter uitgewerkt zouden kunnen worden. Er blijven nog een aantal vragen onbeantwoord. Bovendien is de Jackdaw gaan vliegen. We zullen antwoorden waarschijnlijk krijgen in de volgende delen.
1
Reageer op deze recensie