een stoer thema met een vleugje humor en veel liefde

‘Superhelden sterven niet’ volgt het verhaal van een jongen met een verstandelijke handicap. Het boek begint met een scène van de aanslag zelf. Het boek doorbreekt vele stereotypen. De superheld is geen knappe, slimme, sterke man. Yossarian is een goudeerlijke jongen met zeer veel positivisme, maar overigens wijkt hij volledig af van de Amerikaanse superheld.
De schrijver hanteert een vlotte leesstijl en wisselt van standpunt: Yossarian, de onderzoeksrechter, zijn vader. Het boek leest als een trein en je kan het gewoon niet wegleggen. Het doet zeker alle eer aan van een spannend verhaal. Dit wordt enerzijds gecreëerd door het onderwerp zelf, een aanslag is nu eenmaal spannend waarbij verschillende vragen oprijzen. Wie overleeft het? Wie is de schuldige? Anderzijds wordt het spanningselement ook in de hand gewerkt door de korte hoofdstukken. De snelle opeenvolging van gebeurtenis wordt hierdoor geaccentueerd.
Ik vermoed dat er nog niet veel gelijkaardige verhalen geschreven zijn. Een combo van een stoer thema en emotionele thema’s. Liefde staat ook centraal, maar soms kan dit ook een vergiftigde geschenk zijn. Trop est trop. Het verhaal is voornamelijk een toevallige samenloop van omstandigheden. De verschillende gebeurtenissen van het verhaal op zich zijn zeer realistisch, mar de samenloop vermindert dit realiteitsgehalte. De schrijver beschrijft veel omstandigheden, maar haalt ook verschillende verhaallijnen aan. Het is spijtig dat de schrijver deze verhaallijnen niet voldoende uitwerkt. Het is soms moeilijk te volgen waarom een bepaalde gebeurtenis zich voordoet. Moest dit verder uitgewerkt zijn, zou dit volgens mij ook helpen aan het realiteitsgevoel.
De titel is ook zeer mooi gekozen. De jongen wenst een superheld te zijn en ervaart de aanslag ook vanuit dit beeld. Hij is ook wel de superheld van het verhaal, maar dit komt ook door het feit dat hij niet altijd beseft waar het gevaar in schuilt.

Dit verhaal is zeer mooi, maar tegelijk ook ontroerend. Het is een boek die ook door de minder fervente lezer geapprecieerd zal worden. Wat mij vooral zal bijblijven, is het positivisme dat het hoofdpersonage uitstraalt. Ik denk dat deze wereld wel meer zo’n mensen nodig heeft.