Allenig

Jonah Falke is een eenzaam mens. Ik heb bewondering voor en medelijden met hem.
De zus van zijn opa heeft een grote rol in Jonahs zoektocht naar zijn eigen familiegeschiedenis. Ze is een dwingend persoon, en ik ben blij dat het mijn oudtante niet is.
Jonah vraagt haar naar haar herinneringen over de jeugd van z'n opa. Want opa heeft een verhaal achtergelaten warmee hij probeert uit te leggen waarom hij een slechte vader voor z'n drie kinderen is geweest.
Jonah denkt terecht 'Een bron is geen bron' en gaat praten met wie er nog leeft.
Hij gaat daarom ook op bezoek bij een oudoom in Canada, geen moeite is hem teveel.
Gedurende de zoektocht krijgt de lezer ook mee hoe het er in Jonahs eigen liefdesrelatie aan toe gaat. Die gelaagdheid heeft het boek een mooie diepgang.
Dat de oudtante zich later zo tegen Jonah keert, vind ik bijna onverdraaglijk. Dat geeft wel weer hoe de schrijver mij heeft betrokken bij zijn verhaal.