Het rupsenhuis brengt duister verleden tot leven

Het verhaal speelt zich af in 1710 in Franeker. Hoofdpersoon is Jael, een Amsterdamse Jodin, die al volwassen kinderen heeft. Ze moet die achterlaten in Amsterdam omdat haar man Leib halsoverkop vertrekt. Aan haar wordt niets uitgelegd, maar gaandeweg het boek komt ze achter zijn beweegredenen.
Wat ze doet om zo snel mogelijk weer terug te keren naar de tolerante stad waar zij mocht werken in het botanische atelier van Maria Sibylla Merian, beschrijft De Vries in 33 hoofdstukken. Het is voor een vrouw schier onmogelijk om in 1710 alleen te reizen en dat wordt de lezer goed duidelijk gemaakt. Jael probeert zelfstandig geld te verkrijgen voor de terugreis, maar ook de reispapieren -en een onwillige echtgenoot- zorgen voor heel wat hoofdbrekens.
Terwijl dit verhaal zich ontspint, krijg je ook een idee van de strijd tussen Harlingen en Franeker, tussen Joden en gereformeerden en tussen mannelijke werkgevers en vrouwelijk personeel. Hoe Franeker in die tijd een universiteitsstad was (waar loskoppen rondliepen), beschrijft De Vries tussen de regels door.
Het mooie van dit boek vind ik de historische verantwoording. De gezondheidszorg, de vervoersmiddelen, de boekdrukkunst, alles krijgt een geloofwaardige plek.