Aangrijpende thriller

Een jong gezin checkt in in een hotel. Een vader, een moeder, een baby. Wanneer ze het hotel verlaten is dat met de politie en zijn Sylvie en Miele geen ouders meer. Hun baby viel vanaf het balkon naar beneden. De politie moet het voorval klasseren als ongeval. Maar was het dat wel? De vader zegt dat de moeder verantwoordelijk is voor de dood van de baby, en de moeder beschuldigt de vader. Hoe moeten ze nu beide verder leven met de complexe gevoelens die zich van hen meester maken?
Karin Fossum is een Noorse misdaadschrijver. Ze wordt ook wel “de Norwegian queen of crime” genoemd. Ze heeft een hele reeks geschreven rond commissaris Konrad Sejer, waar dit boek onderdeel van uitmaakt. De boeken uit de reeks zijn wel losstaand te lezen.
Het boek volgt voornamelijk 3 perspectieven. Dat van de politie, namelijk Konrad Sejer, dat van de vader en dat van de moeder. Vanaf het eerste hoofdstuk wordt duidelijk dat Konrad er van overtuigd is dat het geen ongeluk was. Een van de ouders heeft de baby opzettelijk vermoord. Maar wie?
Naarmate het boek vordert volgen we de ouders en hoe zij elk omgaan met het verlies. De pijn, maar ook de gevoelens naar hun ex-partner toe. Woede, onmacht en de wens naar wraak.
Het boek is een psychologische thriller. Het gaat vooral over de ouders. De vader heeft een mentale ziekte en de moeder een alcoholverslaving. Het gaat er veel over hoe zij elk met hun uitdagingen omgaan. Hierdoor vond ik de spanning omtrent het misdrijf ontbreken. Het is boeiend en mooi geschreven, maar ik mistte de spanning die een thriller vaak bevat.
Er zijn natuurlijk ook heel wat positieve dingen over het boek te zeggen, zo vond ik de schrijfstijl gewoon prachtig! Heel beeldend en meeslepend. Ook de verschillende perspectieven vond ik heel boeiend en het verhaal was alles behalve oppervlakkig. Het verhaal was niet helemaal wat ik ervan had verwacht, maar ik kan zeker de populariteit van de schrijfster begrijpen.