Lezersrecensie
Ga als een rivier
In Colorado, 1949, woont Victoria Nash samen met haar vader, oom, en broer Seth op een boerderij in Iola waar ze samen een succesvolle perzikgaard runnen. Na het overlijden van haar moeder runt Victoria het huishouden waardoor haar wereld relatief klein blijft. Op een koele herfstochtend loopt de 17 jarige Victoria naar haar dorp met een wagen vol perziken uit het late seizoen. Als ze een kruispunt nadert, stopt een mysterieuze vreemdeling genaamd Wilson Moon om haar de weg te vragen. Ze kan links afslaan of oversteken. Maar dat doet ze niet. Op dat moment weet ze nog niet dat ze binnenkort gedwongen zal zijn om diep de natuur in te vluchten en haar leven – en haar kostbaarste bezit – achter zich te laten.
Het boek volgt 5 tijdvakken waarin racisme, veerkracht, machtsverhoudingen en verlies de rode draad zijn. Het heeft een langzame opbouw waardoor ik er wat lastig in kwam, maar zodra de rivier in een stroomversnelling zat werd ik als lezer ook helemaal meegezogen. Met een poëtische en beeldende schrijfstijl brengt Read de omgeving van Colorado tot leven. Ik zag de bergen en dennentoppen zo voor me. Hetzelfde effect geldt voor Victoria’s gevoelens, haar verdriet en eenzaamheid sijpelde van de pagina’s af. Ik was onder de indruk van haar doorzettingsvermogen en praktisch handelen. Ik denk dat destijds menig vrouw anders had gehandeld.
Ik hou van geschiedenis en we vangen hier en daar een glimp op van de verdrijving van de indianen, de vrijheid van de hippies, en de donkere schaduw van de Vietnamoorlog. Voor Victoria lijken deze gebeurtenissen ver weg totdat ze er direct mee geconfronteerd wordt. Ik had stiekem nog wel meer willen lezen over de ontmoetingen tussen Victoria en Wilson Moon.
Dit is een boek dat je rustig in je op moet nemen, zoals wanneer je een perzik écht proeft of met je blote voeten in een rivier staat en het geruis van het water de rest van de wereld overstemt. Langzaam wordt het beeld scherper, van het verdriet en de veerkracht die Victoria uitstraalt tot de overvloeiende hoop waarmee het boek eindigt. Een prachtig hartverscheurend debuut.
Het boek volgt 5 tijdvakken waarin racisme, veerkracht, machtsverhoudingen en verlies de rode draad zijn. Het heeft een langzame opbouw waardoor ik er wat lastig in kwam, maar zodra de rivier in een stroomversnelling zat werd ik als lezer ook helemaal meegezogen. Met een poëtische en beeldende schrijfstijl brengt Read de omgeving van Colorado tot leven. Ik zag de bergen en dennentoppen zo voor me. Hetzelfde effect geldt voor Victoria’s gevoelens, haar verdriet en eenzaamheid sijpelde van de pagina’s af. Ik was onder de indruk van haar doorzettingsvermogen en praktisch handelen. Ik denk dat destijds menig vrouw anders had gehandeld.
Ik hou van geschiedenis en we vangen hier en daar een glimp op van de verdrijving van de indianen, de vrijheid van de hippies, en de donkere schaduw van de Vietnamoorlog. Voor Victoria lijken deze gebeurtenissen ver weg totdat ze er direct mee geconfronteerd wordt. Ik had stiekem nog wel meer willen lezen over de ontmoetingen tussen Victoria en Wilson Moon.
Dit is een boek dat je rustig in je op moet nemen, zoals wanneer je een perzik écht proeft of met je blote voeten in een rivier staat en het geruis van het water de rest van de wereld overstemt. Langzaam wordt het beeld scherper, van het verdriet en de veerkracht die Victoria uitstraalt tot de overvloeiende hoop waarmee het boek eindigt. Een prachtig hartverscheurend debuut.
3
Reageer op deze recensie