Lezersrecensie
De seizoenen van een volkstuin
Na de ‘Patchworkfamilie’ is daar dan ‘Het jaar rond’! In het vierde vertaalde boek van Cathy Bramley ga je mee op reis door de vier seizoenen van het pittoreske Engelse dorpje Kingsfield, waar Tilly Parker hoopt te ontsnappen aan haar turbulente verleden. Tilly hoopt dat een verhuizing naar dit kleine dorpje en het starten van een nieuwe baan als juf haar daarbij zullen helpen.
Het is een feelgood, eenvoudig, schilderachtig boek met in de hoofdrol de volkstuinen aan Ivy Lane. Eentje waar je lekker mee op de bank kunt kruipen met wat chocolademelk en waarbij je hart breekt voor iemand die zichzelf en haar leven probeert op te pakken na traumatische periode. Ondanks dat Tilly een vriendelijke, sympathieke en ondernemende vrouw is, sleept ze aardig wat emotionele bagage met zich mee. Dat laatste verklaart ook haar initiële terughoudendheid tegenover de andere tuinierders.
In de hoop op rust en stilte ontdekt Tilly al snel dat de vriendelijkheid en goedbedoelde inmengingen van de kleurrijke dorpsbewoners onverwacht plezier in haar leven brengen. Een van die dorpsgenoten is Gemma: zij is een wispelturige, grappige dame en eigenlijk het tegenovergestelde van Tilly, maar dit maakt de dynamiek tussen hen des te beter. Ivy Lane is daardoor niet alleen een plek om groente te verbouwen, maar ook een plek waar levenslange vriendschappen worden gesloten. Het was mooi om te lezen hoe Tilly werd opgenomen in de gemeenschap en door de seizoenen heen langzaam begon te groeien en bloeien.
Het boek behandelt allerlei menselijke tekortkomingen en twijfels, maar illustreert ook hoe vriendelijkheid het verschil kan maken. Soms kun je al vroeg in het verhaal het plot raden, maar niet in dit boek! Ik had echt geen idee met wie Tilly uiteindelijk zou eindigen. De knappe brandweerman Charlie of Adrian, de regisseur van Greenfingers, een tv-show documentaire die Ivy Lane bezoekt.
Als je van een roman houdt met een Brits dorp en een moestuin als setting + een plot waarin een nieuw begin, vriendschap en liefde centraal staan, dan is dit boek zeker een aanrader.
Het is een feelgood, eenvoudig, schilderachtig boek met in de hoofdrol de volkstuinen aan Ivy Lane. Eentje waar je lekker mee op de bank kunt kruipen met wat chocolademelk en waarbij je hart breekt voor iemand die zichzelf en haar leven probeert op te pakken na traumatische periode. Ondanks dat Tilly een vriendelijke, sympathieke en ondernemende vrouw is, sleept ze aardig wat emotionele bagage met zich mee. Dat laatste verklaart ook haar initiële terughoudendheid tegenover de andere tuinierders.
In de hoop op rust en stilte ontdekt Tilly al snel dat de vriendelijkheid en goedbedoelde inmengingen van de kleurrijke dorpsbewoners onverwacht plezier in haar leven brengen. Een van die dorpsgenoten is Gemma: zij is een wispelturige, grappige dame en eigenlijk het tegenovergestelde van Tilly, maar dit maakt de dynamiek tussen hen des te beter. Ivy Lane is daardoor niet alleen een plek om groente te verbouwen, maar ook een plek waar levenslange vriendschappen worden gesloten. Het was mooi om te lezen hoe Tilly werd opgenomen in de gemeenschap en door de seizoenen heen langzaam begon te groeien en bloeien.
Het boek behandelt allerlei menselijke tekortkomingen en twijfels, maar illustreert ook hoe vriendelijkheid het verschil kan maken. Soms kun je al vroeg in het verhaal het plot raden, maar niet in dit boek! Ik had echt geen idee met wie Tilly uiteindelijk zou eindigen. De knappe brandweerman Charlie of Adrian, de regisseur van Greenfingers, een tv-show documentaire die Ivy Lane bezoekt.
Als je van een roman houdt met een Brits dorp en een moestuin als setting + een plot waarin een nieuw begin, vriendschap en liefde centraal staan, dan is dit boek zeker een aanrader.
1
Reageer op deze recensie
