Lezersrecensie
Vamps: Vers Bloed
Dank aan Uitgeverij de Fontein voor het recensie exemplaar!
Ik hou van vampiers en met deze prachtige uitvoering was ik heel erg benieuwd naar het verhaal.
In Vamps wordt Dillon door zijn vader Gregory naar een afgelegen school in de Zwitserse Alpen gestuurd. Dillon is net 18 geworden en tot een week geleden wist hij nog niets over zijn afkomst en de belofte die zijn vader moest inlossen. Terwijl hij aan de voet van een berg in de kou wacht komen één voor één zijn medeleerlingen aan: allemaal bloeimooie vampiers uit machtige vampierfamilies. Wie is die Dillon en waarom mag hij naar deze eliteschool? Vrij snel kom je erachter dat Dillon uitzondering op de regel is. Hij is een Dhampier: half mens en half vampier. Omdat een dhampier vrijwel nooit voorkomt – ze sterven vaak bij de geboorte – is Dillon’s aanwezigheid des te bijzonder. Dat betekend ook automatisch dat gevaar op de loer ligt.
Dit klinkt allemaal veelbelovend, maar helaas vond ik het als een soort teenage fanfiction lezen. Als je daarvan houdt dan zit je goed, maar ik hoopte op wat meer diepgang. Het begin is was lastig te volgen omdat alle karakters in één keer geïntroduceerd worden. Alle karakters worden ook gedurende het verhaal voornamelijk beschreven als bloedmooi, fantastisch, en sensueel. Dit maakt het allemaal erg oppervlakkig, je leert een personage niet echt kennen behalve Dillon. Zijn gevoelens en verwarring over wie hij nou is komen wel duidelijk tot uiting.
Arend probeert aan worldbuilding te doen door bepaalde elementen met een hoofdletter aan te geven. Voorbeelden zijn Vampire Medicine, Vampire Secret Service, en Vampedia. Dat laatste is een online bron alleen toegangelijk voor vampieren omdat het gecodeerd is. Het voelt allemaal een beetje flauw en daardoor is het lastig om het verhaal serieus te nemen.
Vamps leest snel weg en er zitten zeker wel spannende elementen in. De plottwist aan het einde zag ik niet aankomen. Ik denk dat dit boek met minder karakters, meer diepgang en verdeling van het plot beter tot zijn recht was gekomen.
Ik hou van vampiers en met deze prachtige uitvoering was ik heel erg benieuwd naar het verhaal.
In Vamps wordt Dillon door zijn vader Gregory naar een afgelegen school in de Zwitserse Alpen gestuurd. Dillon is net 18 geworden en tot een week geleden wist hij nog niets over zijn afkomst en de belofte die zijn vader moest inlossen. Terwijl hij aan de voet van een berg in de kou wacht komen één voor één zijn medeleerlingen aan: allemaal bloeimooie vampiers uit machtige vampierfamilies. Wie is die Dillon en waarom mag hij naar deze eliteschool? Vrij snel kom je erachter dat Dillon uitzondering op de regel is. Hij is een Dhampier: half mens en half vampier. Omdat een dhampier vrijwel nooit voorkomt – ze sterven vaak bij de geboorte – is Dillon’s aanwezigheid des te bijzonder. Dat betekend ook automatisch dat gevaar op de loer ligt.
Dit klinkt allemaal veelbelovend, maar helaas vond ik het als een soort teenage fanfiction lezen. Als je daarvan houdt dan zit je goed, maar ik hoopte op wat meer diepgang. Het begin is was lastig te volgen omdat alle karakters in één keer geïntroduceerd worden. Alle karakters worden ook gedurende het verhaal voornamelijk beschreven als bloedmooi, fantastisch, en sensueel. Dit maakt het allemaal erg oppervlakkig, je leert een personage niet echt kennen behalve Dillon. Zijn gevoelens en verwarring over wie hij nou is komen wel duidelijk tot uiting.
Arend probeert aan worldbuilding te doen door bepaalde elementen met een hoofdletter aan te geven. Voorbeelden zijn Vampire Medicine, Vampire Secret Service, en Vampedia. Dat laatste is een online bron alleen toegangelijk voor vampieren omdat het gecodeerd is. Het voelt allemaal een beetje flauw en daardoor is het lastig om het verhaal serieus te nemen.
Vamps leest snel weg en er zitten zeker wel spannende elementen in. De plottwist aan het einde zag ik niet aankomen. Ik denk dat dit boek met minder karakters, meer diepgang en verdeling van het plot beter tot zijn recht was gekomen.
1
Reageer op deze recensie
