Ontroerend en geestig

Hartverwarmend, ontroerend en geestig, dat zijn de eerste woorden waar ik aan denk na het lezen van ‘Vallen en Opstaan’.

Het is een doodgewone dag voor Beth: ze heeft een flinke kater en zoals gewoonlijk geen zin om naar haar werk te gaan. Omdat haar ouders er toch niet zijn, besluit ze om zich ziek te melden en de dag lekker lui op de bank door te brengen. Maar het geluk duurt niet lang. Beth krijgt een telefoontje dat haar luizenleventje op zijn kop zet. Van het ene op het andere moment is ze opeens verantwoordelijk voor een tiener van veertien jaar en een peuter die nog niet eens zindelijk is. Voor Beth een totaal andere wereld. Tot dat moment woont ze als dertiger nog bij haar ouders thuis en heeft ze geen enkele haast om op zichzelf te gaan wonen. Waarom zal ze ook? Haar ouders zorgen voor haar, een vaste baan is niks voor Beth en een relatie heeft ze ook niet. Geen enkele reden dus om het ouderlijk nest te verlaten.

Maar dat wordt allemaal anders als haar zus en zwager betrokken raken bij een auto-ongeluk. Opeens wordt van Beth verwacht dat ze een huishouden runt, twee kinderen opvoedt en ook nog eens haar verdriet en dat van de kinderen moet zien te verwerken. Een ‘recipe for disaster’! Beths moeder bekijkt het met argusogen. Zij laat Beth op niet subtiele wijze weten dat ze geen vertrouwen in haar dochter heeft. Maar Beth is vastbesloten om het tegendeel te bewijzen.

‘Vallen en opstaan’ is de eerste roman van de Britse auteur Sarah Turner. Ze begon met schrijven toen ze een blog startte om haar frustraties over het moederschap een plek te kunnen geven. Dit werd zo’n succes dat ze besloot om full time te gaan schrijven.

‘Vallen en opstaan’ is een indrukwekkend en ontroerend verhaal. Ik vond het aandoenlijk om te zien hoe Beth haar nieuwe rol oppakt en noodgedwongen haar oude leventje opgeeft. Turner laat Beth een geweldige groei doormaken in het boek. Van flierefluiter tot een verantwoordelijke volwassene die haar eigen belang opzij weet te zetten voor twee kinderen.

Ondanks dat de kern van het verhaal serieus van aard is, is het verhaal luchtig gebleven. Door Beths humor en vrolijkheid valt er ook vaak wat te lachen tijdens het lezen. ‘Vallen en opstaan’ is een boek dat je na de eerste pagina’s al niet meer loslaat.

Doordat het in de ik-vorm is geschreven is het niet moeilijk om je in Beth in te leven en deelgenoot te worden van haar nieuwe leven. Al snel ontwikkelt ze een zwak voor de oude eenzame buurman Albert.

Het verhaal speelt zich af gedurende negen maanden, van maart tot oudejaarsavond. Wat mij betreft had het langer door mogen gaan, want ik zou graag weten hoe het afloopt met Beth, haar familie en vrienden. Hopelijk is een vervolg in de maak!