Wat een goed verhaal had kunnen zijn, is het absoluut niet geworden. Ik weet niet hoe een auteur doorgaans te werk gaat, ik kan me zo voorstellen dat eerst in grote lijnen het verhaal wordt bedacht, waarna dit in details wordt uitgewerkt. De grote lijnen zijn niet slecht, de details zijn hopeloos. Julia Navarro had het uitwerken van dit verhaal beter aan een echte verteller kunnen overlaten, die het verhaal geloofwaardig en spannend had kunnen maken. Platte personages, houterige dialogen, onlogische acties, en nergens boeiend. Zelfs de historische passages, die proberen de geschiedenis levend te maken, ontstijgen voor mij nergens het spanningsniveau van een rijtje feiten en jaartallen.
Ik heb me door dit boek heen geworsteld in de hoop dat er een verrassende ontknoping zou zijn, waardoor alle stukjes op zijn plaats zouden vallen, maar er viel niets. Alle stukjes lagen er namelijk het halve boek al, dus er viel niets te ontknopen. Het enige raadsel dat in dit boek tot op het laatst onopgehelderd bleef, is de vraag waar de uitgever de lovende kritieken op de achterflap vandaan gehaald heeft. Hebben die Spaanse recensenten het wel gelezen?