Vlakke personages

Melkmeisje van Matthias Rozemond gaat over, hoe kan het ook anders, Vermeer en het schilderen van het schilderij melkmeisje maar dat is lang niet alles.

Het boek begint met Tanneke die een ander schilderij van Vermeer gaat bekijken in de herberg van zijn moeder. Dit schilderij doet veel stof opwaaien in het Delft van Vermeer: waarom heeft hij dit zo geschilderd en wat zit erachter? Gaandeweg kom je als lezer door de nieuwsgierigheid van Tanneke achter de waarheid van dit schilderij.

Het boek ziet er mooi uit, harde kaft, het Melkmeisje als afbeelding en de tekst "het wereldberoemde schilderij van Vermeer komt tot leven in het zeventiende eeuwse Delft" wat helemaal duidelijk maakt waar dit boek over gaat als je de link nog niet had gelegd.

De schrijver laat 3 personages aan het woord: dienstmeid Tanneke, Vermeer en zijn vrouw Catharina. Ieder hoofdstuk heeft een andere verteller die bovenaan het hoofdstuk wordt aangegeven, prettig want aan de manier van spreken/denken kom je er niet makkelijk achter wie er nu spreekt. Doordat er weinig dialoog in het boek is en het beschouwend wordt geschreven personages spreken ze niet tot je verbeelding.
In de proloog zat vaart en zelfs wat humor maar daarna kabbelde het verhaal voort en pakte het verhaal mij niet voldoende om snel door te lezen.
Er is weinig bekend over Vermeer maar de schrijver heeft de historische feiten wel goed verwerkt in het verhaal. Enkele van die feiten hadden wat mij betreft beter uitgewerkt mogen worden zoals de bekering van Vermeer naar het Katholicisme wat in die tijd heel gevoelig lag.

Melkmeisje heeft het dus net niet voor mij, maar is over het algemeen prima leesvoer