informatief

Dit boek werd geschreven door Marion Bloem en Paul Kil.
Marion is een bekende schrijfster en inmiddels weduwe van Ivan Wolffers ( arts, schrijver en prostaatkankerpatient).
Zij schreef dit boek op verzoek en samen met de uroloog/ oncoloog Paul Kil. Dit was zijn wens, omdat hij veel mannen met prostaatkanker zag, maar niet wist hoe zijn boodschap altijd bij de paren overkomt.
Wat is het geval? Prostaatkanker is een ziekte apart. De meeste kankersoorten treffen vooral de patient en daarnaast de partners. Dit is bij prostaatkanker anders, deze kankersoort treft het hele paar, omdat de man in veel gevallen behandelt wordt met hormoonpreparaten of een ingrijpende operatie moet ondergaan die invloed heeft op het libido. En niet een klein beetje, maar in veel gevallen totaal. Het sexleven van het paar komt daarmee op een laag pitje te staan of valt stil. Deze boodschap wordt wel door de uroloog gegeven, maar het besef wat dit allemaal inhoudt dringt, in de meeste gevallen,niet in een eerste gesprek tot het paar door.
In het boek worden partners van de patienten van Paul Kil interviewd op een aantal levensthema's. De kennismaking en verliefdheidsperiode, het leven samen, ook het sexuele leven, de ziekte en de invloed op beiden. Er zijn ook nogal wat medicijnen die naast lichamelijke veranderingen, ook karakterveranderingen of depressieve gevoelens met zich meebrengen, wat het proces nog zwaarder te dragen maakt voor de partner.
Nooit eerder was er een boek dat zo ruim ingaat op de gevoelens van de partner m/v.
Paul Kil geeft na ieder partnerverhaal de medische duiding.
De conclusie is dat de arts in de spreekkamer maar het topje van de ijsberg ziet en dat patienten dit onderwerp lang niet altijd ter sprake brengen. Dit komt mede doordat de patient, die door de behandelingen zijn testosteron ziet dalen de lustgevoelens die eerder zo'n normaal onderdeel van de relatie waren, vaak niet eens meer herkent. Zijn partner blijft echter wel over met gevoelens. Hoe kan een paar daarmee omgaan? Dit lukt het ene stel beter dan het andere. Hier valt nog wel het éen en ander te verbeteren in de communicatie tussen artsen, sexuologen en te paren.

Mijn man heeft ook deze ziekte en het is zeker zeer ingrijpend in het huwelijkse leven. Want ook al ga je samen helemaal voor levensverlenging, het heeft wel invloed. Ook de positieve spanning die tussen stellen aanwezig
is verdwijnt namelijk. Het geslachtsleven en erotische prikkelgevoeligheid van de patient daalt tot het niveau van voor de puberteit. Het is dus zeker belangrijk om hier wel samen over te praten, al valt er niet veel aan te veranderen. Er zijn wel een aantal 'oplossingen', maar geen lijkt bevredigend voor beiden.

Het boek is al geschreven in 2010, en hier en daar al wat gedateerd, zeker op het gebied van behandelmogelijkheden. De uitwijdingen over hoeveel ziektes men al in de familie meegemaakt had in het verleden vond ik een onderdeel dat niet interessant was en zou van mij geskipt mogen worden.
Misschien is het mogelijk om het boek eens te herschrijven met de kennis van nu en opnieuw uit te brengen.
Nu wordt namelijk bij uitzaaiingen immers veel vaker gestart met hormoontherapie gecombineerd met chemotherapie.

Pioen maart 2023