Er was eens een klein meisje

Het kleine meisje van meneer Linh is een verhaal waarin de Franse schrijver Philippe Claudel de realiteit heeft uitgerekt en vervormd, het mag als een fabel worden beschouwd. In eenvoudig proza vertelt Claudel over de oude mannen Linh en Bark, die elkaar op straat ontmoeten, elkaars taal niet spreken maar toch vrienden worden omdat ze zielsverwanten zijn: beiden dragen onnoemelijk onverwerkt verdriet met zich mee en dat voelen ze bij elkaar aan. Het hoofdthema is verbinding en daarnaast zijn nog talloze andere thema’s te onderscheiden. Door de hoge zieligheidscoëfficiënt ontroert het verhaal veel lezers maar dit maakt het nog geen goed verhaal. Zeer geslaagd is dat Claudel met weinig woorden veel weet te zeggen. Storend is dat Claudel een nogal kinderachtig toontje aanslaat. De spanning zit hem iets te veel in de clou: je voelt al vanaf het begin aan dat er iets niet klopt en als je goed leest zie je de clou ruim van tevoren aankomen. De plotselinge dramatische en fantasieloze gebeurtenis aan het einde doet enigszins afbreuk aan de subtiliteit van de rest van het verhaal. Zoals bekend zijn alle fabels moralistisch - gelukkig besluit Claudel met een hoopvol open einde.