Stay around and they would kill you - Hoe veel tegenslag kan een man verdragen.

Als postzegelverzamelaar (ze bestaan nog) heb ik Oostenrijkse veldpostzegels. Bij een was ik nieuwsgierig naar het stempel. Dat bleek te zijn van de veldtocht tegen Italië bij Isonzo. Zo kwam ik er op dat Hemmingway daar ook was en er een boek over heeft geschreven. Wat ik dus nog niet had gelezen. Na lezing van het vierde boek herinnerde ik me dat ik als kind (heel lang geleden) de film heb gezien. Maar natuurlijk wist ik toen niet dat het A farewell to arms was.

Frederic Henry neemt in 1917 als vrijwillige ambulancechauffeur in de rang van luitenant deel aan de oorlog tussen het koninkrijk Italië en het Habsburgse rijk bij de slag om Isonzo. Eén van de bloedigste slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Bij het eerste de beste bombardement raakt hij zwaar gewond. Als Amerikaan krijgt hij van de Britten een voorkeursbehandeling en wordt voor verzorging naar het Amerikaanse hospitaal in Milaan overgebracht. De Britten zorgen er voor dat de Engelse verpleegster Catherine Barkley, die hij in Gorizia had ontmoet, ook daarheen wordt overgeplaatst. Daar ontwikkeld hun relatie zich verder. Henry die zegt nog nooit verliefd te zijn geweest. Catherine die haar verloofde (They blew him to pieces) heeft verloren aan het Franse front. Zij raakt zwanger. Hij wordt na zijn herstel weer terug gestuurd naar het front aan de Isonzo. Tot een operationele inzet komt het niet, want de Italianen slaan op de vlucht. Henry krijgt de opdracht om met zijn chauffeurs de ambulances veilig te stellen. In de chaos van de terugtocht mislukt dit. Hij wordt als officier bijna geëxecuteerd wegens vermeend plichtsverzuim, maar weet te ontsnappen. Hij wordt herenigd met Catherine en samen ontkomen ze naar Zwitserland. Ze zijn samen uitzinnig gelukkig , maar ook hier slaat het noodlot toe.

Het verhaal doet in vijf chronologische boeken vrij accuraat verslag van de Slag bij Isonzo en het verloop van de oorlog. Dit maal door de ogen van een relatieve buitenstaander. De dood is een vanzelfsprekende aanwezigheid en wordt vrijwel achteloos geaccepteerd. Daarnaast is het ook een verslag van een grote liefde met een lyrische liefdesdroom.