Meeslepende, intense zoektocht

In Nu ik je zie gaat Merlijn Kamerling op zoek naar wie zijn vader precies was en wie hij zelf is. Toen ik dit boek op Instagram voorbij zag komen was ik toevallig bij mijn ouders op bezoek. Zij konden zich Antonie Kamerling nog erg goed herinneren, maar ik had zijn naam nog nooit eerder gehoord. Dat maakte het natuurlijk tien keer interessanter, want kennelijk is het bijzonder dat de schrijver deze stap zette.
Voor ik begon met lezen heb ik heel bewust niets opgezocht over Antonie Kamerling, of zijn zoon Merlijn, wie dit boek schreef. Dat gaf me een heel andere kijk op het boek, want ik kon een klein beetje meer meegaan in het ontdekken van Merlijns vader, in plaats van dat het een man was die ik via het internet al “kende”.

“Want dat ik hem niets meer kan vragen, betekent niet dat er geen antwoorden zijn.”

In het boek volg je Merlijn in gesprekken die hij voert met mensen die zijn vader goed kenden. Hierin wordt de lezer zodanig begeleid, dat ook duidelijk is waar Antonie bekend mee is geworden en hoe dit invloed heeft gehad op de levens van hemzelf en zijn kinderen. Dankzij deze begeleiding was het verhaal erg goed te volgen, maar voelde het niet alsof er iets aan je verteld werd. Het is echt een onderdeel van het leren kennen van Merlijns vader.
Daarnaast is het ongelofelijk indrukwekkend om te zien hoe Merlijn denkt en voelt. De vragen in zijn interviews zijn zowel scherp als diep en zorgen voor goed lopende interviews die prettig lezen. In Nu ik je zie stelt Merlijn zich erg kwetsbaar op, beschrijft op een prachtige manier hoe hij zich voelt en legt daarmee een hele andere toon achter zijn woorden. Dit geeft voor mij een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant vind ik het onwijs mooi om te zien hoe de jongen op de voorkant van het boek zich ontwikkeld door het verhaal heen, maar aan de andere kant voelt het haast als een inbreuk op zijn privacy. Zelf zou ik dit boek overigens nooit gepubliceerd hebben, zo persoonlijk voelt het.

“Al die jaren heb ik het gevoel dat ik iets moet, dat mijn vader niet trots op me zou zijn geweest. Maar hij was net als ik.”
​
Het enige dat ik aan te merken heb op dit boek, is dat ik bepaalde overgangen in de tekst niet zo prettig vond lopen. De stap was af en te groot of te wisselend wat betreft onderwerp. Het stoorde echter niet zodanig dat het de leeservaring beïnvloedde.
In conclusie is dit een boek dat ik een ontzettende aanrader vind omdat het je niet alleen meesleept in een intense zoektocht, maar ook omdat het laat zien hoe belangrijk het voor een persoon is om zichzelf te leren kennen. ​