En wat dan liefde is

Rozemarijn geniet van het leven. Ze heeft een leuke baan, leuke vrienden en af en toe een leuk avontuurtje. Ze vindt het wel prima zo.

Wanneer een van haar vriendinnen gaat trouwen komt ze in contact met diens schoonzus Mindel. Maar wat nog erger is ze heeft een plus1 een nodig voor deze bruiloft.

Wanneer Magnus in beeld komt spatten de vonken vanaf de bladzijdes. Er is chemie tussen Rozemarijn en hem. En dat weet Jonkman weer met de nodige humor neer te zetten. Ik moet je bekennen dat vanaf de eerste bladzijde de humor van Jonkman al te lezen is.

Gaandeweg het verhaal worstelt Rozemarijn steeds meer met zichzelf. Ze wil een vrij leven maar merkt dat er gevoel komt. Maar ook heeft ze gevoel bij een ander persoon. En is dit wel echt? Of is dit gewoon een goede vibe hebben?

Ik kan alleen maar zeggen dat ik liefde heb voor deze auteur! Lisette weet met de nodige dosis humor toch ook de gevoeliger thema’s in haar verhaal te verwerken. En door deze dosis humor valt het niet zwaar. De thema’s die ze aansnijdt zijn echt van deze tijd. Identiteit, liefde en vriendschap komen aan bod. Ook de minder fijne kanten van deze thema’s en de struggles ervan komen aan bod, maar op de een of andere manier omarmd door middel van een knuffel.