Potsierlijk

“Om de chaos te bestrijden leidde Bob Tankink een gestructureerd leven.” Met deze zin begint Overgewicht, dat het relaas brengt van deze heer Tankink, een populaire dieetgoeroe. Voor zijn project bedacht hij de toepasselijke naam BeBob, maar tot ieders verrassing blijken zijn pillen nog te werken ook.

Helaas verdwijnt de goeroe plots van het toneel. Zijn maatje Jannes en zijn vriendin Alice missen hem een beetje, zodat Nico Ter Mors wordt opgetrommeld om Bob te zoeken.

Nico is een onderzoeksjournalist die het leven vooral heuvelafwaarts beleeft, zijn buikje achterna. Zijn zelfvertrouwen scheert geen hoge toppen. Hij is dan ook hoogst verbaasd dat hij voor zo’n klus wordt geëngageerd. Als hij een spoor vindt van Bob, wordt hij ter plaatse neergeslagen, net op het ogenblik dat hij (door omstandigheden weliswaar) een onderbroek past. Alice helpt hem uit de nood, waarna ze hun krachten (en nog wel enkele andere dingen) bundelen. Hier wordt dus het duo van het boek geboren: de schone en het beest. Tot daar valt alles redelijk te volgen.

Vervolgens verzandt het verhaal in een wie-wat-waar-structuur waar een Frans boulevardstuk een ferme punt aan kan zuigen. Personages duiken bij bosjes op, veranderen om de haverklap van naam, waarbij beide identiteiten hun rol blijven spelen. Er wordt duchtig gemept en gestoken, er is zelfs één zeer originele moord bij wanneer iemand letterlijk wordt doodgedrukt onder een lichaam.

Dit suggereert het achterliggend thema uit het boek. Vermits Bebob over vermagering gaat, wordt als contrast natuurlijk gedacht aan seks met dikke mensen. Daar worden filmpjes van gemaakt, wat chantage uitlokt, geldbedragen impliceert en overdrachten noodzakelijk maakt. Overbodige personen worden afgemaakt, dubbelrollen ontmaskerd en rollen omgedraaid.

Het doet allemaal wat potsierlijk aan, en als dit ooit wordt verfilmd zou ik er absoluut een komedie van maken. De dialogen helpen ook al niet om dit zaakje serieus te nemen. Iedereen wil jolig zijn en de andere partij een loer draaien. Nochtans is het hoofdstuk waarin Yanina voor het eerst wordt geportretteerd een juweeltje, dat echter geen vervolg kent.

Het tweede subthema is Twente. Uitgegeven door een Twentse uitgeverij, geschreven door een Tukker: het moest en zou gaan over een geboren Twentenaar die letterlijk door het plaatselijke landschap fietst. Ongetwijfeld zeer leuk voor wie daar woont.

Tot slot heb ik zelden een boek gezien met zo’n foute cover. Het is helemaal juist in het onderwerp, maar zou mij dat verleiden in de boekhandel? Neuh…