Naamloos in een verhaal worden meegenomen

De aandacht voor dit boek werd getrokken door de mooie vormgeving van het omslag. Dat het een Dave Eggers was zag ik pas bij een tweede blik. En na het lezen van dit bijzondere verhaal komen de gele lijnen en de schaduwen pas tot duiding.

Na het dichtslaan is het even blijven liggen. Het is een spiegel, een maatschappij; een verhaal dat tot nadenken kan stemmen. Voor hulporganisaties, voor politiek, ontwikkelingshulp. Want wanneer kan een Westers land goed invulling geven aan hulp, wanneer kennen zij een land dat ws niet eens in hun werelddeel ligt echt goed na een verwoesting door een burgeroorlog?

Als twee mannen starten met het asfalteren aan de noordkant van een nieuwe weg, is de wereld rondom hen leeg en bevreemdend. Naamloos, zo ook Negen en Vier zijn. Twee tegenpolen. De ene een controlerende plichtsgetrouwe routineuze medewerker op het ziekelijke af, de andere een nieuweling, een levensgenieter die regels negeert en volgens het protocol hen in gevaar brengt. Allengs komt er meer lokale bevolking in zicht maar ook de zichtbare restanten van een oorlog. De naamlozen lijken te gaan beseffen waar ze mee bezig zijn. Hoe zit het met arm en rijk? Dus ook geschoold/niet geschoold? Corruptie? Hoe weet wie wat? Is dit werkelijk een project dat exact op tijd klaar moet zijn voor Dé parade?

Niemandsland. Ik zat een paar uur later blijkbaar nog zo in het verhaal dat ik in een split-second de RS-80 werkelijk zag staan op een bouwrijp gemaakt terrein waar we langs reden. Echt. Zo geel als op de omslag. Het was later bij navraag een gewone shovel met daarnaast een betonmolen in rood/wit/geel met wat zwart. De quad had ik op het strand al rond zien stuiven.

Een verhaal over tegenstellingen met regelmatig een lach of een wrang gevoel bij een neergehaald doormidden gebroken vliegtuig. Een verhaal kort maar krachtig verteld waarin je al snel aanvoelt dat er een tijdbom onder deze nieuwe weg naar een betere toekomst zit en dan komt de onwaarschijnlijke knal wanneer de laatste capsule is gebruikt.

Een boek dat bij mij associates opriep aan Gaten, Hier en Dit zijn de namen.