Fantasievolle werkelijkheid doet lezen

Prutje, een opvallende titel. Prutje, een boek dat je de eerste langzamer lezende 100 bladzijden doet denken aan een grauwe, kleurloze omgeving lijkend op Oliver Twist, de Industriële Revolutie. Prutje, dat daarna letterlijk aan exploderende kleur wint in illustraties en door een gebeurtenis ook even doet denken aan Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer?
Even, want in Prutje gebeurt juist het omgekeerde met de kinderen. Ze mogen kind zijn, spelen, er is voldoende eten. Er moet niet meer hard in de fabriek worden gewerkt, kinderen worden niet meer uitgebuit en Hens valt van de ene kleurrijke vrolijke verbazing in de andere totdat zijn minderbegaafde broertje Walm ziek wordt. En daar is ook een overeenkomst met 'Hamelen', ze missen hun ouders, maar hoe kom je terug als er geen gewone weg is? Wil het meisje Vijf ook mee terug? En wist zij echt van het bestaan van Brunnen af? En wie is die geheimzinnige ook lieve Jool met al haar versjes? 'Prutje is bijzonder. Een omgekeerd wonder.'

Dit boek is even doorzetten in het realistische zwart-wit gedeelte voor de minder geoefende lezer waarin je niet weet waar het naar toe gaat, je moet even wennen aan de namen. Maar dan barst de fantasie los en lees je vlot weg naar een einde waarin het beter is dan Hens ooit had kunnen dromen.
De geweldige illustraties voegen heel veel toe voor de jongere goede lezer v.a. 9 jaar.
En de naam Prutje? Waar die vandaan komt: lees het zelf in dit heerlijke tijdloze leesboek.