Noem geen namen een indrukwekkende pageturner

♡ Noem geen namen ♡

Wauw!
In 1 woord heb ik al heel veel gezegd over dit verhaal. Waar ik normaal geen groot fan ben van boeken die zich afspelen in oorlogstijd, was ik toch erg nieuwsgierig naar dit verhaal.
Al meerdere berichten had ik op sociale media voorbij zien komen. Toen ik uiteindelijk als winnaar uit de bus kwam bij een winactie en dit boek werd uitgekozen om naar mij op te sturen, moest het zo zijn.
Nu het boek uit is, vraag ik me af waarom ik het nu pas heb gelezen.
Wat een page turner is dit zeg!

We lezen dit verhaal vanuit 2 perspectieven die elkaar in de loop van het verhaal regelmatig kruisen.
De joodse Rosie werkt in de crèche die in de loop van de oorlog wordt ingenomen om al de joodse kinderen te plaatsen.

Kaat is een studente die met haar huisgenoten niet kan toekijken wat er allemaal gebeurt. Al snel ontmoet ze een groëp in Utrecht, waaronder ook Josephine en Theun. Samen ondernemen ze actie om zoveel mogelijk kinderen te laten onderduiken.

Astrid Sy heeft met dit verhaal de gebeurtenissen rondom de joodse burgers van Nederland tijdens de tweede wereld oorlog dichterbij gebracht.
In begrijpelijke taal als New Adult, maar die zeker ook heel goed te lezen is als je geen New Adult meer bent.

Waar het begin nog redelijk rustig is en veilig lijkt, voel je op den duur de spanning en angst toenemen. De moed en kracht die van Rosie en Kaat uitgaat maakt enorme indruk en je vraagt je al snel af: Wat zou ik gedaan hebben? Die vraag blijft je bij tot je de laatste bladzijde hebt omgeslagen.

Wat een bijzondere, krachtige en mooie personages vinden we in dit boek.
De kracht van Rosie, Kaat en Josephine, maar ook zeker van meerdere andere personages in de studentengroep, maar ook zeker binnen de Crèche.
Stuk voor stuk zijn ze zo ontzettend moedig en strijden ze ervoor om zoveel mogelijk kinderen te helpen vluchten.
Zelfs als dat ten koste gaat van hun eigen vrijheid.

Het bezorgde me kippenvel, rillingen en het liet me zwaar ontroerd, onder de indruk en soms zelfs boos achter.

Het einde van het verhaal werkt ook bijzonder mooi naar het einde van de oorlog toe.
Telkens vraag je je af of ze het allemaal gaan redden tot het einde.
Het is een zware tijd en Astrid heeft dit echt heel pakkend omschreven.
Het boek kruipt onder je huid en je kunt niet meer stoppen.
Het einde is aangrijpend en heel emotioneel geschreven. Het zorgt voor een stukje bewustwording hoe het nou eigenlijk was.

Ik kan alleen maar zeggen dat ik enorm gegrepen en onder de indruk ben van het verhaal, maar ook zeker van de schrijfstijl van Astrid. Ze weet je te boeien en te ontroeren.

Noem geen namen is voor mij echt een topper en krijgt dan ook de volle 5 ☆☆☆☆☆