Vlot geschreven boek waarvan ik hoop dat meer mensen het zullen lezen!

Milio gaat van het VMBO/MBO/HBO door naar de universiteit en beschrijft zijn teleurstelling in sommige docenten. Die in plaats van bemoedigend/stimulerend te zijn, juist hem naar beneden halen met opmerkingen als: “Misschien moet je iets lager mikken”. Of docenten op een MBO die over hun studenten zeggen: “die kunnen toch niets” of de psychologiedocent die riep dat ‘het hier geen MBO was’.
En helaas geen inzicht tonen dat deze opmerkingen kwetsend (kunnen) zijn.

Naar mijn mening een oproep om mensen die een MBO opleiding volgen evenveel te waarderen als iemand die een HBO of universitaire opleiding volgt.

Een oproep om het verschil tussen de bewoordingen “hoger opgeleid” en “lager opgeleid” te schrappen en aan te duiden als: iemand die de opleiding meubelmaker heeft afgerond of iemand die de opleiding recht heeft afgerond.

Ik ben geraakt door dit boek. Flashbacks naar mijn docent die zei: “misschien kan je beter de Havo doen dan heb je meer tijd om te winkelen met je moeder”. (Getuigt van geen inzicht: VWO is gelukt en de rechtenstudie vond ik leuk en ging mij goed af. Zonder VWO was de weg naar de rechtenstudie mogelijk langer en moeilijker geweest. (En ik houd niet eens van winkelen maar dat even terzijde)

Vlot geschreven boek waarvan ik hoop dat meer mensen het zullen lezen!