Een logboek over een wandeling

Het Zoutpad- Raynor Winn

Daar waar ‘Corona’ de één meer leestijd opleverde, ging mijn leestijd ten onder. Inmiddels even een break uit de hectiek om mijn zo benodigde leeshonger te stillen. In maart kondigde ik al aan dat ‘Het Zoutpad’ op me lag te wachten. Ik keek ernaar uit na ‘Harold Fry’ en ‘Camino’.
Omdat dit boek ook zo prominent in de boekwinkels lag uitgestald en de opvolger inmiddels ook een doorslaand succes lijkt verheugde ik me enorm op dit boek.
Helaas viel het me tegen, mogelijk deels omdat ik de rust moet oppakken weer alleen te lezen maar dat is zeker niet het enige excuus.

De vertelster, die beschrijft hoe het leven van haar en haar man zich voltrekt na een ongelukkig en onterecht verlies/beslag op hun bezittingingen, kan me maar slecht boeien.
Daar waar voldoende verhaal zit om diepgang te maken, lukt dat haar eigenlijk nergens. Het is voor mijn gevoel een logboek van een wandeling geworden in plaats van een dagboek. Veel letterlijke beschrijvingen, veel weersinvloed, honger en pasty’s en vrijwel geen gevoel of overpeinzingen.
Daar waar beschrijvingen nog van toevoegende waarde zouden zijn geweest, ik heb de oostelijke route praktisch helemaal zelf gevolgd, zelfs daar schieten woorden tekort.
Jammer, ik geloof niet dat ik het volgende deel wil lezen. Het omslagontwerp is overigens prachtig.