Wat een boek...

Een boek om niet meer te vergeten. Een boek dat je van begin tot het eind gevangen houd in een ban die moeilijk is te benoemen. Een boek waarin de schrijver als het ware de personages schildert, de omstandigheden uit elkaar trekt en in elkaar zet. Een boek waarin ik ook mijn eigen onvermogen terug zie komen. Zijn relaties duurzaam, is leven duurzaam.

Zoveel generaties waarin het verhaal zich omspant. Ik ben het laatste deel aan het lezen en ben bevangen door emoties, door ook innerlijk verdriet, maar misschien ontstaat daaruit ook hoop.

Ik heb het boek nog niet geheel uit, maar wilde dit toch alvast weer delen.