Klein en zeer fijn

Hoewel Tim Krabbé in een interview met Rails ooit heeft aangegeven dat het predicaat “thriller” op zijn boeken staat “als een snackbarbord in een sterrenrestaurant”, kan ik niet anders dan liefhebber zijn. In heldere en krachtige bewoordingen zet Krabbé de complexe psyche van de mens neer in een erg spannend verhaal.

Een goede dag voor de ezel vertelt over het toevallig bijeenkomen van de levens van de wraakzuchtige schrijver Mischa Koreman, de man met de gele ijsmuts, en het ongelukkige schoolmeisje Esther Fechter, ook wel “Viskutje” genoemd. Met een bijzondere rol voor een levend standbeeld op de boulevard van Sydney.
Meer woorden mogen niet worden gewijd aan het omschrijven van het boek, omdat dan al gauw de verrassende en schokkende leeservaring verloren gaat (de uitgever heeft terecht alleen een fragment op de achterflap laten drukken).
Een goede dag voor de ezel is een verhaal dat de lezer opzuigt, in verwondering brengt en niet toelaat het boek eerder dan aan het eind te sluiten. Slechts de zeer rationeel ingestelden onder ons zullen even de wenkbrauwen moeten fronsen bij de tweede essentiële, maar wel heel toevallige gebeurtenis in het boek. Anderen zullen voldoende hebben aan het houvast van de stelling “toeval bestaat niet.”

Krabbé heeft een kleine, maar zeer fijne roman geschreven. Een roman die qua intensiteit kan wedijveren met welke “dikke, spannende pil” dan ook. Ik trok na afloop van de ruim honderd pagina’s de vergelijking met het luisteren naar die vele parelachtige hits uit de jaren 50 en 60. Het duurt maar even, maar het voelt heerlijk.