Gemakzuchtig

Matthew Reilly schrijft actiethrillers. Een genre in de “crimezone” met veel snelle gevechten door snelle figuren in snelle voertuigen. Geloofwaardigheid is minder van belang, diep psychologische gedachten zijn zelfs uit den boze. Reilly scherpt deze uitgangspunten in Het geheim van Cheops echter dermate aan dat er weinig meer te genieten overblijft. Het is allemaal te snel, te ongeloofwaardig en te vlak. Bovendien breekt Reilly met een belangrijke basisregel.
Eens in de 4500 jaar kan de wereldmacht in handen komen van degene die met een gouden driehoek een ritueel uitvoert op De Grote Piramide van Gizeh. Om dit niet al te eenvoudig te maken hebben de heersers uit de oudheid delen van de driehoek verspreid over de wereld en verstopt in de zeven wereldwonderen. Zowel Amerika als Europa is hiernaar op zoek en maakt progressie. Hoogste tijd dus dat een klein groepje strijders, onder leiding van Australiër John West jr., voorkomt dat één van deze werelddelen te machtig wordt.
Hoewel niet nieuw, het avontuurlijke uitgangspunt van het boek is veelbelovend. Reilly neemt de lezer mee op een interessante reis langs de wereldwonderen, inclusief de van hem bekende tekeningen en plattegronden. Echter, ondanks enkele spannende passages gaat het verhaal mank door een overdaad aan ongeloofwaardige actiemomenten met onmogelijke ontsnappingen uit dodelijke situaties (sterker nog, het boek start er mee, waardoor de neiging ontstaat om het zekerheidshalve terzijde te leggen). Zo weet de krachtige en superslimme held John West jr., tevens permanent voorzien van brandweerhelm en metalen kunstarm, net te vaak van de dood te ontsnappen door de inzet van zijn vogel genaamd Horus. Dit beestje duikt op als het nodig is en draait de vleugel niet om voor het minutenlang vliegen in een met verstikkende rook gevulde ruimte of het in werking zetten van een voor mensen bedoelde stapsteen! En wat te denken van die andere vogel, een door het team van West omgebouwde Boeing 747 die op het juiste moment opeens verticaal kan stijgen en even plotseling voorzien is van precies de juiste wapens. Door zijn gemakzucht breekt Reilly met de regel dat de held alleen kan worden gered uit onmogelijk te overleven situaties door de inzet van eerder in het verhaal geïntroduceerde middelen.
Het lijkt er op dat Reilly teveel heeft vertrouwd op zijn talenten door het (overigens terechte) succes van zijn eerste titels IJsstation en Tempel. Met meer aandacht voor geloofwaardige actiemomenten en personages was Het geheim van Cheops tot meer in staat geweest dan het met enige regelmaat teleurstellen van de lezer. Het had van mij een geheim mogen blijven.