Lezersrecensie
Een indrukwekkende, spannende en ontroerende roman
Wat heb ik weer GENOTEN van dit boek! Razendspannend. Beklemmend. Aangrijpend. Indrukwekkend. En bij vlagen vertederend en ontroerend.
Rachel van Charante is de koningin van de cliffhanger. Ik heb dit boek dan ook in één dag en één slapeloze nacht uitgelezen, omdat ik gewoon móést weten hoe dit verhaal zou aflopen. (En ja, daar had ik spijt van toen de wekker om 6u af ging.) Hoewel een overmatig gebruik van cliffhangers naar mijn idee te gemakkelijk wordt en daarmee zijn effect verliest, weet de auteur ze uitstekend te doseren.
Esmee is een 24-jarige barones die in beginsel een air over zich lijkt te hebben, een zweem van arrogantie, maar daar prik je al snel doorheen. Haar scherpe tong en haar grote hart maken van Esmée een levensecht, ge(s)laagd personage, waar je automatisch van gaat houden. Als er een afdeling van de Sicherheitsdienst wordt ingekwartierd op Esmees kasteel, besluit ze in verzet te komen. Langzaam maar zeker belandt ze in een levensgevaarlijk kat-en-muisspel met de bezetter - die zich onder haar eigen dak bevindt.
Niet alleen Esmee, maar ook andere karakters zijn gelaagd en levensecht neergezet. Van Charante kiest niet voor het typische goed of fout, zwart of wit, maar weet zowel helden, slachtoffers als daders in een breed palet aan grijstinten neer te zetten. Elk karakter heeft een heel eigen stem en eigen maniertjes, en worden zodanig neergezet dat je ze levendig voor je ziet. Toch laat de auteur hier voldoende ruimte voor eigen interpretatie.
Van Charante schrijft graag over sterke vrouwen in een spannende, historische setting. Dit combineert ze met een hedendaags vertelperspectief, dat ze gaandeweg vernuftig in de historische verhaallijn weet te vervlechten. In De verraadster van Vorden is ze opnieuw met vlag en wimpel geslaagd in het neerzetten van die constructie. Want hoewel er drie vertelperspectieven zijn in twee verschillende tijdlijnen, is het verhaal is geen moment verwarrend. De verschillende perspectieven vullen juist de andere verhaallijnen aan, en zorgen voor een razendspannend boek dat niet weg te leggen is. Tel daar de beeldende, vlotte schrijfstijl van Van Charante bij op, en je hebt alle ingrediënten voor weer een nieuwe papieren blockbuster van haar hand.
Toch een heel klein kritisch puntje: een nawoord waarin de historische gebeurtenissen worden omachreven waarnaar op het omslag omschreven wordt, was op zijn plaats geweest.
Ps: De verraadster van Vorden is het tweede deel uit de Kastelenserie. Het boek volgt het eerdere deel, Schaduwdochter, op maar is goed als standalone te lezen, omdat er voldoende wordt ingezoomd op de gebeurtenissen uit deel 1. Toch zou ik eerst Schaduwdochter lezen. Waarom? Dubbel zoveel leesplezier.
En, oh ja, begin pas aan dit als je tijd hebt om te lezen. Niet als je de volgende ochtend vroeg uit de veren moet.. ,)
Rachel van Charante is de koningin van de cliffhanger. Ik heb dit boek dan ook in één dag en één slapeloze nacht uitgelezen, omdat ik gewoon móést weten hoe dit verhaal zou aflopen. (En ja, daar had ik spijt van toen de wekker om 6u af ging.) Hoewel een overmatig gebruik van cliffhangers naar mijn idee te gemakkelijk wordt en daarmee zijn effect verliest, weet de auteur ze uitstekend te doseren.
Esmee is een 24-jarige barones die in beginsel een air over zich lijkt te hebben, een zweem van arrogantie, maar daar prik je al snel doorheen. Haar scherpe tong en haar grote hart maken van Esmée een levensecht, ge(s)laagd personage, waar je automatisch van gaat houden. Als er een afdeling van de Sicherheitsdienst wordt ingekwartierd op Esmees kasteel, besluit ze in verzet te komen. Langzaam maar zeker belandt ze in een levensgevaarlijk kat-en-muisspel met de bezetter - die zich onder haar eigen dak bevindt.
Niet alleen Esmee, maar ook andere karakters zijn gelaagd en levensecht neergezet. Van Charante kiest niet voor het typische goed of fout, zwart of wit, maar weet zowel helden, slachtoffers als daders in een breed palet aan grijstinten neer te zetten. Elk karakter heeft een heel eigen stem en eigen maniertjes, en worden zodanig neergezet dat je ze levendig voor je ziet. Toch laat de auteur hier voldoende ruimte voor eigen interpretatie.
Van Charante schrijft graag over sterke vrouwen in een spannende, historische setting. Dit combineert ze met een hedendaags vertelperspectief, dat ze gaandeweg vernuftig in de historische verhaallijn weet te vervlechten. In De verraadster van Vorden is ze opnieuw met vlag en wimpel geslaagd in het neerzetten van die constructie. Want hoewel er drie vertelperspectieven zijn in twee verschillende tijdlijnen, is het verhaal is geen moment verwarrend. De verschillende perspectieven vullen juist de andere verhaallijnen aan, en zorgen voor een razendspannend boek dat niet weg te leggen is. Tel daar de beeldende, vlotte schrijfstijl van Van Charante bij op, en je hebt alle ingrediënten voor weer een nieuwe papieren blockbuster van haar hand.
Toch een heel klein kritisch puntje: een nawoord waarin de historische gebeurtenissen worden omachreven waarnaar op het omslag omschreven wordt, was op zijn plaats geweest.
Ps: De verraadster van Vorden is het tweede deel uit de Kastelenserie. Het boek volgt het eerdere deel, Schaduwdochter, op maar is goed als standalone te lezen, omdat er voldoende wordt ingezoomd op de gebeurtenissen uit deel 1. Toch zou ik eerst Schaduwdochter lezen. Waarom? Dubbel zoveel leesplezier.
En, oh ja, begin pas aan dit als je tijd hebt om te lezen. Niet als je de volgende ochtend vroeg uit de veren moet.. ,)
1
Reageer op deze recensie
