Lezersrecensie
Indrukwekkende, meeslepende historische roman van eigen bodem!
Historie, intriges en een Downton Abbey-vibe, afgetopt met een verboden liefde. Klinkt misschien cheesy, maar dat is Schaduwdochter niet. Het eerste deel van de Kastelenserie is prachtig, ontroerend, meeslepend, redelijk spannend en bij vlagen rauw. Een absolute must read van eigen bodem!
De auteur verweeft twee verhaallijnen van twee sterke vrouwen en enkele historisch correcte gebeurtenissen in elkaar tot een mooi, indrukwekkend, fictief verhaal. Guusje is een levensecht, gelaagd personage dat je meteen in je hart sluit, en dat gedurende het verhaal een sterkte psychologische groei doormaakt. De tegenslagen die ze te verduren krijgt en de manier waarop ze deze het hoofd weet te bieden, in combinatie met de ijzersterke schrijfstijl en de goed doordachte onderstromen, maken dat je dit boek in een ruk wil uitlezen.De hedendaagse verhaallijn van Carmen was dunner, maar werkte verfrissend en zorgde ervoor dat de historische verhaallijn van Guusje mooi werd aangevuld en ingebed. Zonder Carmen had Guusje het verhaal m.i. ook kunnen dragen, maar Carmen geeft contrast, vult aan en versterkt het verhaal.
Daarnaast zet Rachel van Charante een prachtige setting neer. Zowel het Amsterdam van de jaren '10 als het kasteel waar Guusje als dienstbode terechtkomt, worden beeldend en zintuigelijk omschreven, en voltrekken zich als een film voor je ogen. Dit maakte van Schaduwdochter een smaakvol geheel. Op het einde wordt de lezer getrakteerd op een verrassende wending, waarmee Van Charante een mooie opening creëert voor het volgende deel (de Verraadster van Vorden, die vorige maand is verschenen).
Hoewel het verhaal zelf 5 glanzende sterren verdient, wil ik toch één klein minpuntje benoemen. Ik las ergens dat dit boek een 'feelgood' zou zijn. Dat klopt niet. Schaduwdochter is een beklemmende, historische roman, die eerder als thriller dan als een feelgood aanvoelt. Laat je door het roze omslag niet misleiden, want met Schaduwdochter staat je een indrukwekkend, aangrijpend en ietwat rauw verhaal te wachten. Een feelgoodliefhebber kán dus van een koude kermis thuiskomen.
Al met al een aanrader!
De auteur verweeft twee verhaallijnen van twee sterke vrouwen en enkele historisch correcte gebeurtenissen in elkaar tot een mooi, indrukwekkend, fictief verhaal. Guusje is een levensecht, gelaagd personage dat je meteen in je hart sluit, en dat gedurende het verhaal een sterkte psychologische groei doormaakt. De tegenslagen die ze te verduren krijgt en de manier waarop ze deze het hoofd weet te bieden, in combinatie met de ijzersterke schrijfstijl en de goed doordachte onderstromen, maken dat je dit boek in een ruk wil uitlezen.De hedendaagse verhaallijn van Carmen was dunner, maar werkte verfrissend en zorgde ervoor dat de historische verhaallijn van Guusje mooi werd aangevuld en ingebed. Zonder Carmen had Guusje het verhaal m.i. ook kunnen dragen, maar Carmen geeft contrast, vult aan en versterkt het verhaal.
Daarnaast zet Rachel van Charante een prachtige setting neer. Zowel het Amsterdam van de jaren '10 als het kasteel waar Guusje als dienstbode terechtkomt, worden beeldend en zintuigelijk omschreven, en voltrekken zich als een film voor je ogen. Dit maakte van Schaduwdochter een smaakvol geheel. Op het einde wordt de lezer getrakteerd op een verrassende wending, waarmee Van Charante een mooie opening creëert voor het volgende deel (de Verraadster van Vorden, die vorige maand is verschenen).
Hoewel het verhaal zelf 5 glanzende sterren verdient, wil ik toch één klein minpuntje benoemen. Ik las ergens dat dit boek een 'feelgood' zou zijn. Dat klopt niet. Schaduwdochter is een beklemmende, historische roman, die eerder als thriller dan als een feelgood aanvoelt. Laat je door het roze omslag niet misleiden, want met Schaduwdochter staat je een indrukwekkend, aangrijpend en ietwat rauw verhaal te wachten. Een feelgoodliefhebber kán dus van een koude kermis thuiskomen.
Al met al een aanrader!
1
Reageer op deze recensie
