Als burger met Israelische militairen dienen

Een leven lang geleden diende ik als vrijwilliger in het pro-Israelische Zuid-Libanese leger. In de Nieuwe Revu verscheen daarover toen een artikel. Je zou natuurlijk zeggen dat bijna veertig jaar na het verschijnen van dat artikel daar geen haan meer naar kraait. Maar, dat bleek niet het geval.
Het artikel in de Nieuwe Revu werd destijds gelezen door een jonge jongen, Eric van Rijn, die het artikel las, nog eens las en weer las. Uiteindelijk wist hij wat hij wilde. Hij wilde naar Israel om op een of andere manier dat land te helpen en als het kon in legerdienst.
Die legerdienst was ingewikkeld, want die jongen was niet Joods. Maar wel pro-Israel. En hij wilde graag iets doen. Zo ontdekte hij op een dag de organisatie Sar-El, die ook in Nederland een kantoor had. Sar-El gaf aan Joodse jongelui die niet in Israel woonden de mogelijkheid om enige tijd burgertaken te verrichten bij het Israelische leger. Eric van Rijn loog over zijn niet-Joodse afkomst en werd aangenomen. Hij reisde naar Israel en werkte op verschillende legerbases van de IDF (Israel Defence Force).
Voertuigen repareren, schoonmaakwerk, wapenonderdelen schoonmaken waren de bezigheden van Eric en zijn jonge kompanen. Met oorlog en geweld had het niet veel te maken, maar dat bleek nou precies het plezierige te zijn van Sar-El. Buitenlandse jongeren kwamen in aanraking met Israelische militairen op legerbases en leerden op deze manier niet alleen Israel kennen, maar ook leerden zij jonge Israeli's kennen die wel legerdienst moesten verrichten.
Het bleek een unieke formule. Enthousiaste jongeren uit Israel en van buiten Israel werkten samen, praatten met elkaar, wisselden ervaringen uit, maakten samen excursies en sloten vriendschappen. Inmiddels neemt Sar-El ook niet-Joodse jongeren aan. Maar het verhaal is nog niet afgelopen. Want Eric van Rijn kwam eigenlijk nooit meer los van zijn avontuur. Het bleef hem bezighouden. Verschillende keren reisde hij terug naar Israel om vrienden te bezoeken. Tenslotte besloot hij een boek te schrijven over zijn belevenissen.
Het boek 'Sar-Elniks, Israels buitenlandse vrijwilligers in IDF-uniform' is de titel van het boek dat Eric van Rijn schreef. Eric is geen doorgewinterd beroepsschrijver, hij is geen journalist of historicus. Maar wel is hij een enthousiast Nederlander die na al die jaren nog steeds graag vertelt over Sar-El en het werk dat deze organisatie doet. Hij hoopt daarmee een andere kant te laten zien van een geweldig land met fantastische mensen. Mensen die drie jaar lang verplicht legerdienst moeten verrichten, voor de meisjes twee jaar, en daarna elk jaar een maand op herhaling moeten. Jonge mensen die bij elk incident, bij elk alarmsignaal, bij elke dreiging hopen dat het deze keer rustig blijft maar er rekening mee houden dat ze worden ingezet. Jonge mensen die het liefst doorgaan met school, met studie, met hun vriendschappen, met een leven dat samen met al die andere jonge levens een jong land opbouwt.
Wie in Israel heeft gereisd weet wat ik bedoel. Overal in de bussen, in de treinen, bij bushaltes zitten jonge jongens en meiden in legeruniformen die met elkaar babbelen, die met hun smartphones bijna permanent in gesprek lijken. Jonge levenslustige mensen die lachen en willen leven en eigenlijk helemaal niet graag jarenlang in dienst gaan. Maar ze doen het, want het moet. Het kan niet anders. Geweldig om met al deze mensen in contact te komen door ze te ontmoeten tijdens werk op dezelfde legerbases.
De verdienste van Eric van Rijn is niet een spannend oorlogsboek. Of een bundeling van bloeddorstige verhalen. Of een heldenepos. Hij schreef over de gewone mensen die hij ontmoette. De mensen die juist geen oorlog willen. De mensen die jong zijn en van het leven willen genieten. Hij verhaalt over de gesprekken die ze voerden. De excursies, het werk. Waar die jonge Sar-Elvrijwilligers vandaan komen. Wat hun achtergronden zijn.
Nog nooit eerder verscheen een boek in Nederland over Sar-El en zijn vrijwilligers. Eric van Rijn vulde dus een gat. Jonge mensen die iets van Israel willen zien, iets willen leren over dat prachtige land, willen weten hoe Sar-El in zijn werk gaat, hebben om die reden met 'Sar-Elniks' een aangename kennismaking in handen.