Herkenbaar voor leden van een grote familie

Cecilia is de derde in een gezin van 12 kinderen. De ouders kiezen heel bewust voor een groot gezin en verwachten dat de oudste kinderen mee instaan voor de opvang / opvoeding van de jongere kinderen. Celia aanvaard haar rol in dit gezin, hoewel ze, vooral de laatste tijd, het gevoel heeft zichzelf te verliezen. Ze schikt zich steeds naar de verwachtingen die anderen van haar hebben, en weet niet meer wat ze zelf echt wil. En dan komt het gezin, door deelname aan een reality programma, in het oog van de storm terecht waarbij vooral Cecilia slachtoffer wordt van het manipuleren van gebeurtenissen door de programma makers. Ogen worden geopend en de ouders moeten de rol van de kinderen, en hun eigen rol in het gezin opnieuw bekijken.
Ik ben zelf de 2 de oudste uit een groot gezin en ik herkende me echt in de rol die Cecilia vervulde. Hoewel mijn verhaal vele tientallen jaren terug speelde. Je begint mee te werken en je probeert aan alle verwachtingen te voldoen ook al heb je vaak het gevoel dat je het niet echt aan kan. Maar je draait mee, en als je even wil afhaken wordt je verteerd door schuldgevoelens. Het verhaal werd geschreven om de effecten van reality TV en sociale media in vraag te stellen. Maar voor mij ging het dus verder. Hoe voel je je als kind in een goot gezin. Er zijn heel wat positieve kanten (je hebt wel altijd iemand om mee te spelen, en ook later heb je wel familie om op terug te vallen) maar je krijgt als oudste kind uit zo'n gezin heel wat verantwoordelijkheden waardoor je als niet echt kind kan zijn. En dat wordt ook heel mooi en herkenbaar beschreven.