Lezersrecensie
Hoe sterk is een vriendinnengroep?
‘Dodelijke cocktail’ is een thriller geschreven door Nadine Barrosa.
In 2003 gaan 5 vriendinnen op vakantie naar Italië. Zoals elke jonge meidengroep genieten ze van de vakantie, zon, uitgangsleven en de mannelijke aandacht. Maar dan slaat het noodlot toe. Een man wordt vermist. Hij was de laatste date van Isabel. De vriendinnen willen hun vakantie niet laten vergallen door dit voorval en willen nog alles uit hun vakantie halen. Tot wanneer er een man dood teruggevonden wordt in de hotelkamer van één van hen…
20 jaar later krijgt Charlie een ansichtkaar die ze 20 jaar geleden vanuit haar vakantie in Italia naar haar ouders stuurde. Hoe komt het dat die ansichtkaart nu pas geleverd wordt.? Wie zit hier achter? Wanneer ook blijkt dat haar vriendinnen ook nu hun ansichtkaar ontvangen hebben, zit er niets anders op dan terug naar Italië te reizen en uit te zoeken wie er achter zit…
De cover is heel mooi en opvallend. Het is er eentje die ik prompt zou vastnemen wanneer ik het in de boekenwinkel zou zien liggen. Een mooie cocktail met een kers siert de cover. Aanvankelijk zou je denken dat het een roman, een feelgood is maar de titel verraadt onmiddellijk dat het een ‘Dodelijke cocktail is. Dus verwachten we een thriller. De bijhorende teksten op de cover vind ik storend. De titel is duidelijk genoeg en als je meer wil weten dan lees je gewoon de achterflap.
‘Dodelijke cocktail’ wordt verteld door de verschillende vriendinnen. Heden en verleden wordt afgewisseld. Zo kan de lezer geleidelijk aan weten wat er destijds zich afspeelde. De personages worden goed uitgewerkt. Charlie speelt de hoofdrol. Iedereen kijkt naar haar op. Ze is mooi en kan alles naar haar hand zetten. Haar beste vriendin Maaike heeft Charlie nooit in de steek gelaten. Na al die jaren zijn ze nog altijd de beste vriendinnen, wat niet kan gezegd worden van haar vroegere vakantievriendinnen.
Nadine heeft een vlotte schrijfstijl. Je kan niet raden hoe het verhaal zal eindigen en dat zorgt ervoor dat ze de aandacht van de lezer goed vasthouden. Je weet dat er wrevel in de groep komt maar je kan niet raden wat er destijds voorgevallen is.
De auteur leert ons dat een vriendinnengroep niet zo evident is. Jaloersheid, mannen en nog zoveel kleine dingen kunnen ervoor zorgen dat de groep uiteenvalt.
Dit was mijn eerste kennismaking met de schrijfstijl van Nadine Barrosa. En net als de verleidelijke cocktail op de cover smaakt het naar meer. Ik kijk al uit naar haar volgend boek.
In 2003 gaan 5 vriendinnen op vakantie naar Italië. Zoals elke jonge meidengroep genieten ze van de vakantie, zon, uitgangsleven en de mannelijke aandacht. Maar dan slaat het noodlot toe. Een man wordt vermist. Hij was de laatste date van Isabel. De vriendinnen willen hun vakantie niet laten vergallen door dit voorval en willen nog alles uit hun vakantie halen. Tot wanneer er een man dood teruggevonden wordt in de hotelkamer van één van hen…
20 jaar later krijgt Charlie een ansichtkaar die ze 20 jaar geleden vanuit haar vakantie in Italia naar haar ouders stuurde. Hoe komt het dat die ansichtkaart nu pas geleverd wordt.? Wie zit hier achter? Wanneer ook blijkt dat haar vriendinnen ook nu hun ansichtkaar ontvangen hebben, zit er niets anders op dan terug naar Italië te reizen en uit te zoeken wie er achter zit…
De cover is heel mooi en opvallend. Het is er eentje die ik prompt zou vastnemen wanneer ik het in de boekenwinkel zou zien liggen. Een mooie cocktail met een kers siert de cover. Aanvankelijk zou je denken dat het een roman, een feelgood is maar de titel verraadt onmiddellijk dat het een ‘Dodelijke cocktail is. Dus verwachten we een thriller. De bijhorende teksten op de cover vind ik storend. De titel is duidelijk genoeg en als je meer wil weten dan lees je gewoon de achterflap.
‘Dodelijke cocktail’ wordt verteld door de verschillende vriendinnen. Heden en verleden wordt afgewisseld. Zo kan de lezer geleidelijk aan weten wat er destijds zich afspeelde. De personages worden goed uitgewerkt. Charlie speelt de hoofdrol. Iedereen kijkt naar haar op. Ze is mooi en kan alles naar haar hand zetten. Haar beste vriendin Maaike heeft Charlie nooit in de steek gelaten. Na al die jaren zijn ze nog altijd de beste vriendinnen, wat niet kan gezegd worden van haar vroegere vakantievriendinnen.
Nadine heeft een vlotte schrijfstijl. Je kan niet raden hoe het verhaal zal eindigen en dat zorgt ervoor dat ze de aandacht van de lezer goed vasthouden. Je weet dat er wrevel in de groep komt maar je kan niet raden wat er destijds voorgevallen is.
De auteur leert ons dat een vriendinnengroep niet zo evident is. Jaloersheid, mannen en nog zoveel kleine dingen kunnen ervoor zorgen dat de groep uiteenvalt.
Dit was mijn eerste kennismaking met de schrijfstijl van Nadine Barrosa. En net als de verleidelijke cocktail op de cover smaakt het naar meer. Ik kijk al uit naar haar volgend boek.
1
Reageer op deze recensie
